Je hebt dus vrouwen die binnen zes weken na hun bevalling weer terug zijn op hun eigen geboortegewicht. Ik ben daar niet een van.
Na mijn eerste zwangerschap liep ik nog bijna een jaar lang in positiekleding. Wat ik ook deed of naliet, mijn lichaam liet de extra kilo’s gewoon niet los. Heel erg frustrerend. Pas na lange, lange tijd, bloed, zweet en tranen en sporten en nog meer sporten en nog veel meer sporten kon ik de grote kledingstukken-met-buikruimte weer verruilen voor mijn eigen garderobe.
Ik nam me deze keer al snel voor om niet in die herhaling te vallen. Dat ik tot week 34 door ben blijven sporten hielp goed, al stond daar wel weer een extra pepernoten-spoiler rond mijn heupen tegenover. Tja, ’t is december of niet he.
Afijn. James is nu zo’n 7 weken op deze mooie aarde en mijn eigen spijkerbroek lonkt alweer. Mijn positiebroeken haat ik inmiddels intens. Echt. Ik wil ze op een hoop gooien, overgieten met benzine, de fik erin steken en er dan vreugdevol omheen dansen, maar ja, dat kan natuurlijk niet naakt.
Ik heb welgeteld één broek tot mijn beschikking die ik voor nu acceptabel vind, nog los van mijn oranje Royke Donders-juichbroek, waarin ik absoluut niet naar buiten durf (maar waar ik stiekem wel heel gek op ben). En die moet ook wel eens in de was.
Aan de sportschool ben ik mentaal nog niet echt toe, en dus besloot ik mijn heil in huis te zoeken.
Het is officieel; ik doe mee met de plank-challenge.
Allemaal bekend met ‘de plank’? Je ligt op je buik, vervolgens steun je op je ellebogen en je tenen en daarbij hou je je rug zo recht mogelijk door je buikspieren aan te spannen. Als je een allesvernietigende kramp voelt in je lijf en je arm- en beenspieren onbeheersbaar beginnen te trillen, doe je het goed. Elke dag een beetje meer en na 30 dagen (met op dag 30 vijf minuten ‘planken’) ben je strak en fit en werkt alles nog beter dan voorheen. Zeggen ze.
Ik plank nu dus al twee dagen elke ochtend, 20 seconden, 30 seconden, steeds een beetje langer. De seconden voelen ook steeds een beetje langer. Heel gek. Nooit geweten dat 30 seconden zo. Vreselijk. Lang. Zouden. Zijn.
Mijn plank-oefeningen eindigen steevast met een door mijn opeengeklemde tanden gemompeld ‘Arrrgh! Godverdegodver!’ waarna ik me met een plof op de grond laat vallen.
Afgelopen vrijdag waren we net iets te laat wakker. Ik doordat ik de nachtvoeding van James doe en daarna weer terug kruip in bed, Pieter doordat hij per ongeluk zomaar de wekker drie, vier keer uitzet. Die ellendige wekker ook.
Om kwart over zeven was er geen ontkomen meer aan; er moest van alles gebeuren en het tijdsbestek daarvoor werd steeds korter.
Teddy gaat op vrijdag naar de peuterspeelzaal waar ze rond half negen gekleed en wel afgeleverd dient te worden.
Niet echt gewend om ’s ochtends op de klok te moeten werken, doet ze alles op haar dooie akkertje. Net haar vader. Steekt eens een hapje brood in haar mond, aait de poes, draait een rondje, doet een dansje, roept nog eens ‘jahaaaaaaa!’ als ik haar voor de zoveelste keer sommeer ‘kom-nou-want-we-moeten-aankleden-want-je-moet-naar-school-en-anders-denkt-de-juf-‘waar-blijft-Teddy-nou?’-en-schiet-nou-eens-op’, wil de baby knuffelen en daarna papa en dan moet ze ineens plassen.
Mijn gezicht wordt steeds warmer als ik denk aan de tijd, en aan de tas die ik voor haar in moet pakken vanwege het geplande logeerpartijtje bij opa en oma. Ik ken mijn dochter inmiddels en weet dus wat me mogelijk nog te wachten staat; naast het illustere knuffelduo Beer & Doekje moeten ook Kangoeroe, de roze cavia en de bruine cavia mee. Daarnaast, en da’s dus tricky, variëren de extra’s. Is de ene dag de aanwezigheid van Gele Kwakkie (ja, die ene) onontbeerlijk, de andere dag kan Kwakkie gevoeglijk thuisblijven omdat Frutsel en Pony mee moeten.
Zweet gutste, woorden vielen, kreten werden geslaakt, maar uiteindelijk had ik mijn peuter in haar maillot.
“En dan nu nog even je broodje opeten he?”
“Jahaaaaaaa.”
Teddy eet, Pieter doucht, James chillt nog in de wieg en ik stuiter naar beneden met de logeertas. Extra kleding voor op school, extra kleding voor het logeren, extra extra kleding voor ongelukjes, extra extra extra kleding omdat dat ene setje haar zo leuk staat.
Shit, een luier voor de nacht. Ik stommel naar boven en werp en passant nog een blik om de hoek van de woonkamer.
“Ben je nog aan het eten, schat?”
“Jahaaaaaaaaaaaaaaaaaaa.”
Ik roffel weer naar beneden, prop de luiers voor de nacht erbij (een extra, uiteraard) en denk ineens aan dat ene paar sokken dat ik had klaargelegd op haar kamer. Ren weer naar boven, grijp de sokken, hol weer naar beneden, stop de sokken in de tas.
Intussen gaat de baby af, dus ik spoed me weer naar boven, verplaats de baby naar de box, zie dat de kat naar buiten wil, haast me naar beneden, open de deur. Kat snuffelt wat aan de buitenlucht, vindt het waarschijnlijk een tikje fris en gaat op de deurmat eens rustig zitten bedenken of hij nu wel of niet naar buiten zal gaan. Ik geef ‘m een zetje met mijn voet, sluit de deur, maak dat ik weer boven kom, loop na of ik werkelijk overal aan heb gedacht, begeleid Teddy naar beneden en open de deur voor de kat die me tamelijk beledigd aankijkt. Loop weer even naar boven want daar lag Teddy’s toverstafje nog, hol naar beneden, hijs haar in haar jas, hang haar een sjaal om, knuffel man en kind en sluit licht hijgend de voordeur achter ze.
Dan zet ik een beker in het koffieapparaat, druk op de knop, smacht naar wat eruit komt, grijp een banaan van de fruitschaal en zet weer koers naar boven.
Fuck, denk ik, ik moet nog planken.
Op internet last ik laatst een artikel waarin heel overtuigend werd beschreven hoe moeders van peuters niet naar de sportschool hoeven.
Mijn lijf voelt alsof het vanmorgen al 40 keer geplankt heeft.
De schrijver van dat artikel is zo gek nog niet.
Ik nestel me op de bank en zet het Ontbijtnieuws aan.
Koken vind ik een uitdaging. Oh, en ik schrijf. Vaak.
- Shit! - 8 augustus 2021
- Gele Kwakkie, oftewel; een lofzang op de slaap - 1 augustus 2021
- Gesprek met James; nachtelijke mama-monoloog - 11 juli 2021
2 Reacties
Wederom genoten van je mooie verhaal! Ik had er zowaar “beeld” bij hahaha….
Geef het nou maar op en kom gewoon weer gezellig naar de sportschool zus 😉
Reacties gesloten