Een ochtend in de herfstvakantie.
Het is even voor achten en ik lig nog in bed, compact opgerold als een beer in winterslaap. Naast me ligt mijn kleuterdochter, die het opnieuw voor elkaar heeft gekregen om in het holst van de nacht en in het aardedonker totaal onopgemerkt naast me in bed te kruipen en die ik dus ga aandragen als geheim wapen voor het leger.
Uit bewondering voor dat staaltje gratie laat ik dat maar even voor wat het is.