In de afgelopen bijna 12 jaar dat we kinderen hebben zijn er meerdere schrikmomentjes geweest. Van kleine tot grote momenten, die je niet snel vergeet. Zo is Michael wel eens heel hard gevallen en was het een bloederig geheel rondom z’n mondje doordat het open was gescheurd. Luna is een keer compleet uitgedroogd geweest in één dag tijd, zonder signalen dat het eraan kwam. (ze had immers nog gewoon goed gedronken en gegeten). Stikte ze bijna in een afgebroken stukje fopspeen, en herhaalde ze het 3 jaar geleden met een Pringel Chipje die in haar keel bleef hangen. Al deze dingen gebeuren in een paar secondes tijd, voor je het weet is het moment voorbij en zijn de consequenties er.
Inhoudsopgave
Fietsen in de stad
Ik ben sowieso niet zo fan van fietsen in de stad, maar aangezien we hier wonen hebben de kinderen weinig keus dan hier het fietsen zo goed mogelijk te leren en te hopen dat mede-wegebruikers dan toch ergens nog een beetje rekening met ze houden. Dat laatste schort het de laatste jaren steeds meer aan, waar men jaren terug toch nog wel rustig wist te rijden scheuren we nu bijna allemaal met grote vaart woonwijken rond. Er wordt totaal geen rekening meer gehouden met kinderen die de weg over kunnen rennen of ook fietsen in de buurt. En dan is het wachten tot het een keertje mis gaat.
Bestelbussen met haast
Ik zie ze dagelijks ons voorraam voorbij scheuren, of het nou Post NL is, DHL, Amazon, klus bedrijven of Hello Fresh is. Ze rijden allemaal niet rustig door de straat, en met niet rustig bedoel ik niet een beetje hard. Nee ze scheuren de buurten en drempels over alsof het niks is. En daar gaat het dus mis, in een woonwijk, maar ook daarbuiten natuurlijk ben je niet alleen op de weg. Ik heb onlangs begrepen dat veel van deze bedrijven op tijd rijden, ze hebben maar een tijdslot om het pakketje op tijd bij de ontvanger te krijgen. Als het dan vervolgens een paar keer te laat is, dan hangt daar dus een consequentie aan. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij ons staat het vaak wel ergens vast. Dat betekend ook dat het busje geen kant op kan, en dus de tijd door loopt. De tijd die vervolgens ingehaald wordt, doormiddel van door woonwijken te scheuren en zo snel mogelijk alsnog de pakketjes af te leveren. Gekkenwerk! En niet zonder consequenties.
In 1 seconde is het gebeurd
Zo speelde hij de hele middag met z’n vriendje door de buurt, af en toe op skeelers, dan weer een rondje op de step en als laatste waren ze een rondje aan het fietsen. 19:00 moest Michael thuis komen, en hij was er nog niet. Ik merk dat zodra het 10 over is dat ik al enigszins onrustig begin te worden. Tot de deurbel gaat, Michael is van de weg gereden door een witte bus en is op een geparkeerde auto geklapt en heeft pijn. Geschrokken en met een adrenaline niveau honderd ga ik naar de plek toe, wat is er gebeurd hoe is Michael en waar is die man van het busje?! Michael erg geschrokken, hinkelt met mij mee naar huis. Z’n pijn in z’n been en heup neemt steeds meer toe thuis en ik bel met de spoedpost.
Eerste hulp
”Er komt een ambulance mevrouw, dat is protocol.” Paar minuten later belde ze weer; ”De ambulance komt toch niet, aangezien Michael bij bewustzijn is. Maar u moet wel komen.” Prima, we gaan erheen en wachten in de wachtruimte. In 1 seconde was hij van vrolijk naar huis fietsen, op een geparkeerde auto geklapt. Omdat iemand simpelweg haast had, en niet goed op gelet heeft, hem zo van de weg geduwd op een andere auto en doorgereden. Ik kan er nog steeds niet bij, en Michael zelf ook niet, hij blijft er maar over vertellen. Eenmaal binnen worden we verwelkomd door de verpleegkundige. Michael mag gaan liggen, bloeddruk meten, hartslag meten, zuurstof nakijken… ”Ik kan wel zien dat je heel erg geschrokken bent Michael, kan je er iets over vertellen wat er is gebeurd.” En daar is het hele verhaal opnieuw, hij weet het precies, tot het moment dat hij er lag. Het was ook allemaal zo snel gegaan. De verpleegkundige maakt uiteindelijk plaatst voor de dienstdoende Chirurg, en zij kijkt hem helemaal na. Zwelling hier, zwelling daar, blauw, beurs en je hebt ontzettend veel mazzel gehad Michael. We wisselen nog wat verhalen uit over post bezorgers, en de druk die er op hun staat en wat voor invloed het heeft op ongelukken. Maar hoe dan ook, het blijft een nare situatie dat we op de eerste hulp zijn beland. Hij krijgt een compressie voor de zwelling van zijn been, en ja helaas wordt je morgen wel wakker met veel pijn en je mag een Paracetamol om de 5 uur was de boodschap. De kneuzingen helen vanzelf, en als er nog iets zou zijn mogen we altijd terug komen. Lieve mevrouw de chirurg, bedankt voor de goede zorgen en het fijne gesprek.
Herstel
Ik blijf het wonderbaarlijk vinden hoe snel kinderen herstellen, ik geloof dat vandaag elke meester en juf het verhaal heeft mogen horen wat er was gebeurd. Maar hij krabbelt weer snel op, het doet allemaal super zeer, maar hij wil niks missen van school. ”Want dan ga ik achterlopen mama, en dat wil ik niet, en school is leuk!” Tuurlijk kind! Ga maar, lopend dit maal alsjeblieft. Hij vind het zelf ook nog veel te eng om weer de weg op te gaan, dus dat wordt sowieso nog een ding. Voor nu ben ik ontzettend dankbaar dat het zo is afgelopen, want meneer of mevrouw de hardrijder… er is maar 1 seconde voor nodig.