”Hey! Hoe voel jij je?” Normaliter vraagt iemand, hoe het met je gaat. Maar als uitzondering stuurde iemand deze week deze compleet andere zin. Echter hoe ik mij voel wisselt nog wel eens op een dag, en is afhankelijk van zoveel factoren, maar over het algemeen voel ik mij redelijk oké. Al begrijp ik dat het antwoord redelijk oké, voor mensen vaak al aanleiding is om te denken dat er iets mis is dus vaak doe ik het af met ”Goed hoor! en hoe gaat het met jou?”.
Praten tegen jezelf
Nou ben ik niet bepaald een open boek, ik hou ontzettend veel voor mijzelf en heb daar met mijzelf dan ook diepgaande gesprekken over. Lang heb ik mij afgevraagd of dit normaal is? Maar zover ik heb begrepen is gebleken uit onderzoek dat je als mens vaak een groot deel van de dag tegen jezelf praat. En als je veel tegen jezelf praat, je beter belangrijke dingen onthoud, je impulsen beter weet te controleren en je meer zelfvertrouwen krijgt. Dat laatste kan ik af en toe wel wat meer gebruiken, dus geloof dat ik nog steeds niet genoeg tegen mijzelf praat haha! Wat betreft de gesprekken met mijzelf, deze zijn heel gevarieerd. Van ” Kak! Waar heb ik nou weer dat schoolboekje gelaten! naar ” Mens, wat ben je nou weer aan het doen!” Ook kan ik vrij veel mijmeren over werk gerelateerde dingen, of dingen die ik in huis anders zou willen, wat ik nou in hemelsnaam weer moet koken, of vertel ik hardop wat ik allemaal ga doen of anders wil doen. Geen idee waarom ik het doe, en doe het ook zeer zeker niet in gezelschap, maar ik doe het wel. Volgens onderzoek betekent het ook dat je cognitief heel sterk bent en vooral niet gek, bedankt onderzoek! Dat laatste twijfelde ik nog wel eens aan, maar fijn dat we dat nu ook weten.
Gevoelens uiten
Wat ook wetenschappelijk is bewezen (ja sorry, ik vind onderzoeken naar hoe wij als mens ”werken” nou eenmaal enorm interessant.) is dat het niet bepaald bevorderlijk is voor je psychen om gevoelens niet te uiten. Aangezien ik qua uiten echt een toptalent ben, helpt dat vaak niet om niet te veel om je hoofd te blijven zitten. Tegen mijzelf vertel ik namelijk wel alles, en weet ik vaak heel goed hoe ik mij bij iets voel. Er iets mee doen is alleen een compleet ander verhaal. Vaak vermijd ik liever, dan dat ik confronteer, en vind ik mijn eigen gevoel minder belangrijk dan dat van een ander. Gelukkig ben ik mij er ontzettend bewust van, dat dat laatste je nergens brengt, en probeer ik mijzelf vaak toch te dwingen om open te zijn. (geen succes verzekerd overigens).
Muziek is alles
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben (laat ik eerlijk zijn) verslaafd aan muziek luisteren. Er is zelden een dag dat ik mijn Spotify app niet aan zet, of het nou tijdens het schoonmaken is, werken, of tijdens schrijven. Ik luister graag muziek, en de muziek die ik luister reflecteert vaak ook hoe ik mij voel. Vaak wisselt de lijst wel met vrolijke nummers en daarbij een deel melodramatische titels. En heel soms, is gewoon m’n hele playlist een grote dramatische of vrolijke gebeurtenis. Muziek geeft me ook ruimte om na te denken, inspireert en geeft voor mij rust. Uit recent onderzoek is ook gebleken dat muziek goed is voor je bloeddruk, verlagen van je hartslag, concentratie, innerlijke rust en kan helpen bij angsten. Nou positief dus!
Hoe voel jij je?
Maar nu een open en eerlijk antwoord op hoe ik mij voel… Op het moment van schrijven redelijk oké… Ik heb moeite met alles rondom Corona. Wil graag alles weer normaal, zoals het ooit was. Maar weet dat er zoveel is veranderd in onze wereld, dat zoals het was misschien ook niet meer is. Ik probeer vooral de focus te leggen op alles waar ik wel invloed op heb, en daar het beste van te maken. Ik ben ontzettend blij met mijn werk, het is echt de beste keuze ooit geweest om te wisselen van baan. Ben dankbaar voor zoveel en heb oprecht plezier in vrij veel dingen in m’n leven op dit moment. De kids zitten beiden op een andere school nu, en ze doen het zo goed daar. Ik voel mij trots, dat voornamelijk denk ik. Trots op waar ik nu sta, en heus er zijn 101 dingen waar ik niet zo blij mee of trots op ben. Maar perfectie is ook niet iets waar je naar moet streven toch?! Of toch wel? Ik praat er denk ik straks nog even met mijzelf verder over… 😉
