Ik heb een Hoog Sensitief kind.. Ja, En, Dus?!

Elke moeder, wil dat het goed gaat op school met zijn of haar kind. We willen allemaal graag horen dat hij of zij het goed doen, vriendjes maakt en het heerlijk naar zijn of haar zin heeft. Maar wat nou als je kind het niet zo naar  zijn zin heeft? Dat maken wij op dit moment mee met Michael. Dat het het allemaal even nét niet is, en hoe frustrerend dat is.. daar vertel ik je vandaag graag iets over.

Vanmorgen hadden wij samen weer een ochtend cursus, ik ben heel blij met deze cursus want het geeft mij weer extra handvatten hoe ik met kinderen algemeen genomen om kan gaan. Nou wil ik niet zeggen dat ik dat niet kan, want dat lukt mij best aardig. Maar de manieren die ik gebruik, kunnen ook anders. Je kunt zoveel meer uit het kind zelf laten komen. Ik hoef niet altijd alle oplossingen aan te dragen, soms is het ook gewoon voldoende om gewoon te luisteren.

Maar nu over school, want daar wou ik het met jullie over hebben.. ik weet nog een tijd dat alle gesprekken op school nog zo heerlijk zorgeloos waren, dat het allemaal goed ging, op wellicht wat onzekerheden van hem na. Nu de laatste tijd heb ik het gevoel dat wat hij ook doet, het nooit goed is. Kinderen moeten in een stramien lopen, binnen de lijntjes kleuren, en als je daar iets van afwijkt, dan val je op. Zo ook Michael…

Michael is hoog sensitief, net als zoveel kinderen tegenwoordig. Hij heeft moeite met lang zitten, concentreren, en vindt het soms lastig om zich te uiten. Is onzeker, en voelt zich niet overal op zijn gemak. Het kost tijd om zichzelf veilig te voelen, daar moet je in investeren… maar zodra hij zich veilig voelt, dan is het een compleet ander kind. Ik ken mijn kind, dus ik weet hoe het werk. Echter in een klas van 27 kinderen, maakt het weten hoe het met hem werkt niet zo heel veel meer uit. Hij moet zich aan regels houden, wat logisch is. Hij moet zijn werkjes doen, hij moet luisteren, hij moet sociaal zijn, hij moet open staan voor nieuwe dingen, als 7 jarig mannetje moet hij van alles.

De laatste tijd zit het mij allemaal een beetje hoog, ik ben het zat, dat alles maar moeten.. hem te kneden zodat hij maar laat zien wat hij moet laten zien. Het continu bijstellen en afstellen, het continu maar verdedigen en uitleggen. Ik ben het zo enorm zat…

We zetten van alles maar in om hem maar binnen de lijntjes te laten kleuren, van therapieën tot coaching.. niks is te gek om maar de beste omgeving voor hem proberen te creëren om mensen te laten begrijpen wat hoog sensitief inhoudt.  Het moment dat hij dagen van te voren al verdrietig is omdat hij niet naar school wil, dat hij tegen dingen opziet die hij vervolgens heel goed kan benoemen. Op die momenten help ik hem om het te relativeren, positieve dingen te zien en gaan we weer door met de orde van de dag.

Al die dingen die ik doe.. doe ik met alle liefde die ik in mij heb. Maar het moeten blijven bewijzen, uitleggen, mensen proberen te laten begrijpen hoe hij zich voelt.. hoe hij is.. want god het is zo intens lief kind, die de wereld gewoon een hele enge plek vindt ,met zoveel indrukken. Vast zal het gros in zijn klas het allemaal prima kunnen en doen, wat ik voor deze kinderen uiteraard heel fijn vind. Ik weet alleen ook dat Michael het ook allemaal écht kan! Hij heeft alleen net even wat meer nodig om er te komen.

Is dat erg? Nee, voor mij helemaal niet. Ik ben juist enorm trots op mijn kind, omdat hij is wie hij is.. maar de buitenwereld is hard.. en op de een of andere manier moeten ze al vroeg met deze teleurstellingen om leren gaan.

Ik geniet als hij verteld over zijn vriendinnetje, die hij nu al een jaar heeft.. hoe lief ze is.. en dat hij zelfs al kusjes van haar heeft gekregen. Het is allemaal nog zo puur en onbevreesd.. De wereld is op die momenten dat hij met haar speelt zo veilig, en je ziet hem opbloeien als hij erover praat.

De momenten dat hij thuis komt en verteld dat hij is gepest, zijn de momenten dat je het liefste voor hem in de bres springt.. ik laat hem nu kijken naar de oplossingen die hij heel goed weet en hoop dan maar dat ook een juf het ziet.

Soms zou ik willen dat ik de wereld kon veranderen, wat rustiger kon laten lopen, wat meer ruimte zou kunnen creëren voor kinderen die niet in de pas lopen. Passend onderwijs, het is leuk bedacht door onze overheid.. Maar het toepassen ervan heeft nog zoveel haken en ogen. Het zou zoveel beter kunnen als ze daar meer in zouden investeren.

De betekenis van hoog sensitief betekend voor mij niks anders dan een doodnormaal kind dat alleen nét even iets gevoeliger is dan anderen. En wat maakt dat nou eigenlijk uit?!