Ik beken……

Oké, hier een kleine bekentenis. Het is misschien wel heeeeeeeel erg maar oké. Hier komt hij dan:

Ik moet nog steeds fotoboeken maken van Evi en mijn bruiloft !

Ja, ik weet het. De mini is inmiddels goed 3 en we zijn vorig jaar getrouwd. Het komt er telkens gewoonweg niet van en geregeld staat het op mijn to-do-list. Maar afgezien van 2 gratis actie fotoboekjes bij de Hema ben ik er gewoon nog niet aan begonnen. En elke keer had ik wel een flinke smoes:

  • De wijn was op en na een uurtje fanatiek bezig zijn ben ik er alweer zo ontzettend klaar mee
  • De laptop werkte niet mee
  • Er kwam een leuke serie (het laatste jaar streamen we maar toch)
  • Ik was druk met de mini
  • Ik was druk met de bruiloft
  • Ik was druk met de verhuizing
  • Geeeeeeheeeeeen ziiiiiihiiiiiin
  • Zooooooo veel foto’s, ik kan niet kiezen!
  • En ga zo maar door.
We hebben inmiddels een nieuwe laptop en tsja ik zal er gewoon aan moeten geloven. En weer kan ik een paar geweldige smoezen verzinnen maar nu heb ik me voorgenomen om geregeld een uurtje of zo te gaan zitten. Dan zal de frustratie niet zo toeslaan hoop ik. En de stok achter de deur die ik dankzij deze blog heb zal misschien ook wel werken.
De grootste stok achter de deur is nu toch wel een actie bij de Hema. Ze hebben nu namelijk een actie dat je 2e fotoboek van hetzelfde formaat gratis is.
Misschien ram ik er gewoon alle foto’s in die we hebben (zo’n 10.000 ahum) en eten we de komende 2 jaar gewoon niet meer omdat we die albums moeten afbetalen. En tegen de tijd dat we weer kunnen eten is het vast tijd voor de volgende 10.000 foto’s en vastenperiode, blijf ik nog een beetje slank ook.
Dus, mocht iemand me de komende tijd missen? Ik ben genadeloos fotoboeken aan het maken, totdat ik vierkante ogen heb, de laptop uit het raam gooi, fluitend naar de zaak vertrek of gewoonweg met de mini keihard me verschans in het voorjaarszonnetje. Laat ik het de man lekker doen terwijl ik met een wijntje een serie stream.
En anders, binnenkort fotoboeken te bekijken bij mij thuis! Misschien neem ik ze komende tijd wel gewoon mee, waar ik ook maar kom, omdat ik zo ontzettend trots ben op het eindresultaat.

Related posts

De Xbox: Het leukste cadeau voor kerst 2024

Knapperige Ovenfriet met Cajunkruiden

Vijf maanden later: wat de trauma kliniek me heeft gebracht