Het nieuwe schooljaar is inmiddels alweer een aantal weken verder, en ik moet zeggen dat het mij tot dusver meer rust geeft dan vorig jaar. Vorig jaar was een jaar waar ik voor mijn gevoel alleen maar heb moeten vechten om mensen mijn zoon te laten begrijpen. Maar nu lijkt het allemaal zijn plekje te gaan vinden… al durf ik nog niet te vroeg te juichen.
Inhoudsopgave
Doubleren
Het was voor ons nogal een grote beslissing, Michael door te laten gaan naar groep 5 of toch een jaartje te laten doubleren. In principe was ik van mening dat we zijn veiligheid van vriendjes niet konden afnemen, hij hecht daar onwijs veel waarde aan. Maar aan de andere kant wou ik hem niet nog een jaar bij dezelfde lerares en merkten we dat hij de stof niet meer kon opnemen, zijn hoofdje zat te vol en nieuwe informatie kwam er niet meer in. Doubleren, hoe gaan we hem dat vertellen? En hoe gaat hij deze informatie dan weer verwerken, hij is zo enorm gevoelig.
Het nieuws vertellen
Dat vertellen, deden we op een moment dat hij er zelf over begon.. Hij voelde het volgens mij al mijlen ver aankomen… En ik kon niet meer zeggen dat ik het nog niet wist… Ik legde hem uit, waarom… En dat we verschrikkelijk trots op hem zijn en waren… Hij is goed zoals hij is.. Hij mag er zijn… en god alsjeblieft laat de wereld daarin ook veranderen… Dat elk kind uniek is, de een wat beter kan concentreren dan de ander.. maar laten we daaromheen werken… laten we kijken in oplossingen en mogelijkheden en niet onmogelijkheden.. Ik weet het… er zijn zoveel kinderen in een klas.. Maar los van dat het mijn eigen zoon is.. Ze zijn het waard! Er zit gewoon zoveel in dit kind, zoveel… zo zonde als dat overheerst wordt door angst en onzekerheid omdat het niet mag zijn wie hij of zij is.
Slim maar…
Michael is ontzettend slim, innovatief en creatief.. ook is hij snel ongeconcentreerd, een friemelgraag en kan hij oneindig kletsen.. Owja, hij is ook impulsief en overziet soms dingen niet… Daarnaast kan hij boeken van 200 pagina’s binnen een mum van tijd uit lezen, en kan hij je daarna feilloos vertellen waar het over ging… Hij is visueel ontzettend krachtig, dat auditieve vind hij maar lastig… Hij weet veel over de wereld, is een denker.. En hij is een talent in gamen, bouwen en wetenschappelijk proefjes uitvoeren… In een jaar tijd heb ik ontzettend veel van en over mijn kind geleerd, en vooral geleerd dat hij op zoveel manieren ontzettend intelligent is. Maar ook op hoeveel manieren hij de wereld zoveel mooier kleur geeft. Hij is slim.. maar heeft inderdaad ook andere krachten en kwaliteiten… Hij is ontzettend lief en zorgzaam… en ja… hij is ook soms lastig en dwars en aanwezig… En vind de wereld, en niet oprechte mensen soms lastig om mee om te gaan.. echter vraag ik me af welk kind dat niet is of welk kind dat niet heeft… in meerdere of mindere mate mate allicht maar.. Hij is tenminste zichzelf..
Nieuwe kans en loslaten
Weer een nieuwe start met nieuwe juffen dit jaar, en ik moet eerlijk zeggen dat ik nu al blij verrast ben over hoe ze dingen oppakken vanuit zichzelf.. omdat ze Michael zien… zien dat hij het kan… maar dat hij wel iets daarbij nodig heeft.. veiligheid.. structuur… sturing… en vooral positiviteit. Doordat je gaat voelen dat het goed is, krijg je zelf weer ruimte om los te gaan laten. Stukje bij beetje geef ik hem meer ruimte om het zelf te doen, hem niet meer te beschermen continu.. Maar hem aan twee vingers nog een beetje vast te houden.. het handje laat ik los.. ik heb vertrouwen.. ik hoop hij ook…