De afgelopen tijd heb ik veel nagedacht over hoe we Luna en Michael willen begeleiden in hun ontwikkeling. Zoals veel ouders komen we in situaties terecht waar we weer eens dreigen de telefoon of laptop af te pakken, of een andere restrictie op te leggen als ze niet luisteren. Maar is dat echt de manier waarop we hen willen leren verantwoordelijkheid te nemen? Ik begin te twijfelen.
Verbindend gezag
En toen kwam ik in aanraking met het concept van verbindend gezag. Een aanpak die niet draait om straf en consequenties, maar om het bouwen van een sterke, respectvolle relatie met je kinderen. Het idee is simpel: in plaats van voortdurend te straffen, wil je je kinderen helpen om zélf bewuster te worden van hun gedrag en de impact ervan. Niet omdat ze bang zijn voor straf, maar omdat ze begrijpen waarom bepaalde grenzen er zijn en zelf verantwoordelijkheid leren nemen.
De basis
We staan nu aan het begin van dit proces. Binnenkort krijgen we meer uitleg en handvatten om deze aanpak in de praktijk te brengen. Maar voor nu ben ik alvast begonnen met het leggen van de basis. Dit betekent dat ik bewust probeer mijn eigen reacties en verwachtingen te herzien. Waar ik vroeger snel zou ingrijpen door direct een consequentie te geven, probeer ik nu meer het gesprek aan te gaan. Wat ging er mis? Hoe kunnen we het anders aanpakken? Op deze manier hoop ik dat ze niet alleen leren wat wel en niet kan, maar ook waarom.
Naasten betrekken
Naast onze eigen rol als ouders willen we ook familieleden en vrienden betrekken bij dit proces. Verbindend gezag is namelijk geen geïsoleerde aanpak, maar een die versterkt wordt door de omgeving. Door anderen die belangrijk zijn voor onze kinderen erbij te betrekken, kunnen we een breder netwerk van steun creëren. Deze vertrouwde mensen kunnen helpen bij het versterken van dezelfde waarden en grenzen die wij als ouders willen aanmoedigen. Hun betrokkenheid kan net dat extra duwtje geven, vooral in moeilijke situaties waarin een neutrale stem soms meer bereikt dan die van ons als ouders. Dit geeft Luna en Michael de kans om verschillende perspectieven te horen, maar altijd binnen dezelfde veilige en respectvolle context.
Verandering kost tijd
Ik merk dat dit een enorme shift is, niet alleen voor de kinderen, maar ook voor mijzelf. Het vergt meer geduld en inzicht, omdat ik nu niet meer direct “macht” inzet om een situatie te corrigeren, maar meer als een begeleider aan de zijlijn probeer te staan. Het vraagt ook van mij om bewust te blijven van mijn eigen gedrag. Hoe reageer ik? Geef ik ruimte voor dialoog, of val ik toch snel terug in het opleggen van een straf?
Samen groeien
Wat me aanspreekt aan verbindend gezag is het idee dat we niet continu bezig hoeven te zijn met ‘wie wint’ of ‘wie verliest’ in een conflict. Het gaat erom dat we samen leren en groeien. En ik geloof echt dat dit op de lange termijn veel effectiever is dan alleen maar regels en straffen. Want uiteindelijk wil ik dat Luna en Michael bewuste keuzes maken en niet het gevoel hebben dat ze enkel luisteren om straf te ontlopen.
Vertrouwen in het proces
We staan nog maar aan het begin, maar ik heb er vertrouwen in dat deze aanpak voor ons gezin een verschil gaat maken. Ik zal jullie in de toekomst zeker meer vertellen over hoe dit verder verloopt, en welke inzichten we opdoen. Maar voor nu voelt het al goed om deze eerste stappen te zetten. Geen snelle oplossingen meer, maar echt werken aan een diepere verbinding en wederzijds respect.
