Ken je dat van die dagen… dat je praktisch op het moment dat je tenen de grond raken als je je bed uitrolt dat je weet dat het ”zo’n dag” gaat worden? Dat gevoel had ik dus ook deze week, na een fantastisch weekend le Villages Nature (meer hierover later deze week) was het thuis terug in het ritme komen best lastig.
Laat thuis
Zondagavond, nou eerder maandag ochtend om 3 uur kwamen we thuis aan.. Kinderen hadden gelukkig heerlijk geslapen tijdens de autorit, maar ik zelf kon geen oog dichtdoen. Ik ben namelijk niet zo’n held als medepassagier in de auto. Ik bemoei me daadwerkelijk met alles.. of het de snelheid is, de medeweggebruikers, flitspalen, werk aan de weg, het maakt eigenlijk geen bal uit.. Ik heb er iets over te melden.. Mateloos irritant voor degene die rijdt overigens, maar sinds ik ooit een ongeluk heb gehad ben ik voor alles angstig. Irritante eigenschap die soms erger is dan anders, maar dit keer was de angst duidelijk aanwezig.. en dan kunnen we natuurlijk niet gaan slapen!
Cursus
De volgende ochtend was ik zoals je begrijpt nog best moe, maar we moesten er op tijd uit. Kids naar school en zelf moesten we 9 uur bij cursus aanwezig zijn. The joy! Ik moet eerlijk bekennen dat ik met enige tegenzin ben gegaan, maar achteraf blij was dat we aanwezig waren. Zo’n eerste dag is toch wel een startpunt, waarin je zoveel informatie krijgt die je eigenlijk niet moet willen missen.
Kids uit school
Om 12 uur kwamen de kinderen uit school, op, moe, einde oefening! Snap ik natuurlijk best, ondanks ze goed hebben geslapen was het ook voor hun een intensief weekend. Een middagje bijtanken was het idee, rustig op de bank liggen en even niks..
Boodschappen
Ik had bedacht dat ik wel even snel zelf boodschappen kon doen op de fiets, leuk bedacht.. maar met een zadel die voor mij veel te hoog staat is het een enorme uitdaging! Na eerst de heg van de buurman van dichtbij te hebben bekeken en bijna op de mooie lease auto van de andere buurman te zijn geklapt was ik onderweg.. joh! kan het best!
Ik had een lijstje mee met alles wat ik nodig had (ik kan ook best geordend zijn soms, ahum!) kwark, zoete aardappelen, vlees, groenten, lekkers voor de kinderen, cruesli, brood, beleg en wasmiddel. Nu dacht ik zelf dat ik dat allemaal best kon dragen in plaats van een mandje te pakken.
Het mandje laat ik namelijk altijd overal en nergens slingeren, waarna ik soms ruim een kwartier bezig ben om deze weer terug te vinden. Het brood, de aardappelen, het beleg, zelfs de wasmiddel ging goed (waarom zijn het nou toch altijd van die onhandige verpakkingen?!)
Ik vergat bijna de kwark dus snelde terug naar het koelvak, nam er twee mee, dan hadden we even genoeg voor de aankomende dagen… en bij die tweede begon de twijfel al of ik nou niet beter een mandje had kunnen pakken… dat zijn van die momenten dat ik beter moet luisteren naar mijn intuïtie, want voor ik het wist lagen beide pakken kwark op de grond.. en zoals je vast kunt raden kwark.. harde grond… overal kwark… pft! fuck!
Op dat moment baal ik zo van mijn gekluns, en dat ik niet toch alsnog dat stomme mandje had gepakt..
Met handen vol loop ik naar de kassa, kwak daar wel alles in een mandje en loop terug om te helpen opruimen.. en natuurlijk de kwark opnieuw te pakken..
Koken
Ik had van te voren al kunnen bedenken dat ik het koken aan een professional had moeten overlaten.. ik had beter iets kunnen bestellen, afhalen.. maar ik wou gezond koken… Het idee was natuurlijk best lief… Het ging ook best goed.. tot ik de oven klaarblijkelijk te hoog had gezet en ik ineens een brandlucht rook… neeeee niet! jawel… de zoete aardappeltjes met rozemarijn.. die lekkere weetje wel? die waren zwart! niet een beetje knapperig bruin ofzo.. nee! zwart! Deze avond aten we.. vlees.. groenten.. en appelmoes uit pot! how!
