Het lijkt soms alsof we in een wereld leven vol “moeten”. Moeten werken, zorgen voor anderen, boodschappen doen, koken, het huis opruimen, rekeningen betalen – en dat allemaal terwijl we ook nog een gezellig gezinsleven willen en de vriendschappen goed moeten onderhouden. Wanneer kom je nou echt aan jezelf toe? Dat is de vraag waar ik de laatste tijd steeds vaker over nadenk. Want hoeveel kun je nou eigenlijk écht doen op een dag?
Wat je allemaal moet doen
Ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen hoe snel een to-do lijst uit de hand kan lopen. Werk dat langer duurt dan gepland, kinderen die hulp nodig hebben met huiswerk, vrienden of familie die iets willen bespreken, en dan ook nog eens die wasmand die altijd vol lijkt te zitten. Alles voelt soms als een verplichting, en ik merk dat het lastig kan zijn om even een stapje terug te nemen. Het bekertje energie dat je voor jezelf hebt wordt zo heel snel leger en leger. En als je dat kopje van vandaag al leegdrinkt, hoeveel blijft er dan over voor morgen?
Maar de echte vraag is: hoeveel van die dingen móet je eigenlijk echt doen?
Moeten versus mogen: ruimte vinden
Sommige dingen moeten nou eenmaal gebeuren. Rekeningen betalen bijvoorbeeld – daar kom je niet onderuit. Maar er zijn ook dingen die we als “moeten” zien, terwijl we hier eigenlijk ook wat ruimte mogen creëren. Als het huis een keertje niet helemaal netjes is, is dat erg? En als de kinderen eens een keer zelf zonder hulp hun eigen kamer moeten opruimen, wat zou er dan gebeuren? (Dan is het misschien ieetsss minder netjes haha!)
Ik denk dat we vaak een soort lat hoog leggen, zowel voor onszelf als voor ons gezin. We willen dat alles soepel verloopt en doen er alles aan om dat zo te houden. Maar soms moet die lat omlaag. Een beetje chaos is niet het einde van de wereld. Jezelf toestaan om wat minder streng te zijn, kan juist enorm fijn zijn.
Samen delen in het ‘moeten’
Sommige dingen hoef je gelukkig ook niet alleen te doen. Wat is er mis met wat hulp? In plaats van dat ik elke avond in mijn eentje in de keuken sta, hebben we bijvoorbeeld afgesproken dat het een gezinsding wordt. We koken soms samen, of iemand anders neemt het een keertje over. En die vaatwasser? Het legen daarvan is nu een gedeelde taak. Door dingen samen te doen, creëer je niet alleen ruimte voor jezelf, maar geef je ook anderen de kans om bij te dragen. Het zorgt echt voor jezelf voor wat meer rust.
Je kinderen meenemen in bepaalde taken is ook waardevol voor hun ontwikkeling. Het geeft ze verantwoordelijkheid en zelfvertrouwen. Mijn dochter kan inmiddels prima zelf haar kamer opruimen. Het is misschien niet perfect, maar dat hoeft ook niet.
Wat moet er écht?
Ik ben gaan nadenken over wat er nou écht moet en wat ik kan loslaten. Het belangrijkste wat ik leer, is dat veel minder echt moet dan ik dacht. Wat écht moet, is tijd maken voor jezelf. Zonder dat bekertje energie kunnen je alles eromheen niet goed meer doen. En wat er ook moet, is jezelf toestaan om even niets te moeten.
Ik probeer mijzelf aan te leren dat de balans tussen moeten en mogen ervoor zorgt dat je uiteindelijk een gelukkiger, minder gestrest en vrolijker mens bent. En misschien nog wel het fijnste: als je jezelf die ruimte geeft, straal je dat ook uit naar je gezin en je familie en vrienden. Samen lachen om de dingen die je mee maakt, en alles wat niet loopt zoals het plan was, tijd maken voor een kopje thee zonder haast (deze ruimte moet ik echt nog eigen maken), en samen even ademhalen – dat zijn de dingen die uiteindelijk het meeste waard zijn.
Eindconclusie
Alleen datgene wat je energie geeft en zorgt dat je met een beetje lucht in je dag kunt afsluiten. Overigens is dat niet altijd makkelijk om die balans te vinden, maar elke stap in die richting zorgt er wel voor dat ik af en toe wat meer ruimte heb om te ademen. En dat alleen al, is voor mij winst.
