Hoe cool zou het zijn om van een stukje eenvoudig karton iets om te toveren naar bijvoorbeeld een interactief huis, een piano, een motor, een hengel of wat je je maar zou kunnen verbeelden.
Onlangs nodigde Nintendo ons uit voor een bijeenkomst in het NEMO Science museum in Amsterdam. In het Nemo Science museum kun je zelf ontdekken hoe de dingen werken. Je kunt met van alles experimenteren en er dingen maken. Toffe constructies met tandwielen tijdens een workshop of creatief bezig door zelf een dam te bouwen die elektriciteit kan opwekken. Wil je liever experimenteren, dan trek je een witte jas aan en ga je zelf aan de slag in het lab. Logisch dat Nintendo hun nieuwste product Nintendo Labo hier demonstreerde.
Ook met Nintendo Labo kun je dingen ontdekken, spelen en je eigen creaties maken. Niet digitaal via een spelletje, maar door de techniek van de Nintendo Switch en jouw creativiteit samen te brengen via een stuk karton!
Onze dag
De dag bij Nintendo begon met een korte introductie. Een zeer vriendelijke presentator begon met uitleg en ik zou het zelf ook niet beter kunnen omschrijven:
“Nintendo Labo zorgt voor een interactieve bouw- en speelervaring. Ontworpen om creatieve geesten te inspireren en te ontdekken! Door kartonnen bouwplaten, Toy-con, te vouwen naar verschillende vormen en deze vormen te combineren met Nintendo’s nieuwste spelcomputer de Nintendo Switch, kun je je bouwsels echt tot leven laten komen. Om je een indruk te geven, laten we je een introductiefilmpje zien.”
Omdat bij elk Nintendo Labo pakket, ontdekken en bouwen even leuk zijn als ermee spelen heeft Nintendo de drie onderlenen opgedeeld in drie pijlers: bouwen, spelen en ontdekken. En dat hadden ze deze dag ook voor ons in de planning.
We begonnen met bouwen waar we verschillende kartonnen platen mochten toveren tot een Toy-con creatie. In ons geval een soort robot of auto waar twee Joy-con op konden worden aangesloten, die we vervolgens konden versieren met allerlei knutsels. In groepjes van twee gingen we aan de slag met onze Toy-con. Op elke kartonnen plaat waren genoeg onderdelen te vinden om twee Toy-cons mee te maken.
Op tafel stonden ook vier Nintendo Switches zodat we allemaal een Switch hadden om mee te spelen. Op de Switch trof ik een duidelijk stap-voor-stap handleiding over onze Toy-con. Het lukte ons allemaal verbazingwekkend goed het karton uit de plaat te drukken en er vervolgens onze Toy-con mee te maken. Hoewel karton niet direct het meest stevige materiaal lijkt om mee te werken konden wij er verbazingwekkend goed mee werken. Het voordeel van karton is dat je het ook kunt repareren. Als een pootje buigt, dan plak je er gewoon wat plakband omheen. Niet alleen praktisch, het staat ook nog eens leuk.
Luna kan je niet blijer maker met een schaar, kleurtjes, lijm en wat knutselspullen. Het was dan ook geen verrassing, dat zij als eerste door had dat de Toy-con ook heel erg mooi versiert kon worden. Binnen enkele ogenblikken had ze hem vol glitters en met een extra stukje karton had ze hem omgetoverd tot een olifant! Super creatief en leuk.
Michael en ik begonnen na het bouwen direct met het onderdeel spelen. Aan weerskanten van onze creatie zaten aansluitingen voor de Joy-con. De Joy-con werden aangestuurd via de Nintendo Switch. Via vibraties van de Joy-con bewoog de robot zich voort. Ook was het mogelijk een infraroodcamera in te schakelen zodat we op de Switch zagen wat er gebeurde. Al snel gingen we met elkaar in gevecht! Moge de beste Toy-con winnen. Maar na het zien van Luna’s prachtige glimmer-olifant konden we natuurlijk niet achterblijven.
Wij pakten het praktischer aan. Met de gedachten om onze robot onoverwinnelijk te maken ging het ons niet alleen om het versieren, maar ook om het verstevigen van onze Toy-con. Veel plakband en lege rollen zorgde voor een zwaarder model dat alle lichte modellen om kon duwen. Met veel verwondering voor elkaars prachtige creaties en enorm veel plezier met het spelen vloog de tijd voorbij. Toen onze Toy-cons er klaar voor waren konden we een echt duel beginnen op een speciaal door Nintendo ingerichte tafel. Helaas ontdekten we al snel dat onze verbeteringen wat minder effectief waren dan we hoopten. Mijn Toy-con bewoog er door een mank voetje en het gewicht wat slecht voort en die van Michael kiepte telkens naar achter. Tijd om met onze creatie op de foto te gaan en door te springen naar de andere Toy-cons. Nintendo had alle Toy-cons mooi uitgestald over de ruimte zodat we ze uitgebreid konden testen.
Toy-conhuis
Tamara en Luna hadden tijdens de introductie hun zinnen gezet op het Toy-con huis. Het Toy-Conhuis wordt geleverd met een spel voor de Switch die het interieur toont van een aanpasbaar huis vol met minigames. Door gemaakte kartonnenblokken in de openingen van het Toy-Conhuis te plaatsen, kun je met de bewoners van het huis spelen en communiceren. Elk blok wordt gedetecteerd door de IR-bewegingscamera op de Joy-Con. Zelf vond ik het veel weg hebben van een hypermoderne Tamagotchi met een schattigheid factoor 100.
Toy-con Piano
Na ons vermaakt te hebben met het Toy-conhuis gingen we door naar het onderdeel waar ik het meest naar uitkeek, de Toy-con Piano. Hoe kan een stuk karton naar zoiets functioneels als een piano worden omgetoverd? Op verschillende filmpjes had ik de oneindige mogelijkheden van deze piano gezien. Zo kun je er ook stukken mee opnemen, afspelen en opnieuw muziek toevoegen om er een echt muziekstuk mee te maken. Hoewel ik zelf geen noot kan lezen, laat staan een zinnig stuk geluid uit wat voor muziekinstrument kan krijgen, raak ik altijd verwonderd van wat anderen ermee kunnen. Ook hier werd ik al snel geconfronteerd van mijn muzikale invaliditeit. In dit geval kan ik gelukkig Nintendo de schuld geven, want via de opzet stukjes die bij de Toy-con piano lagen werden geen prachtige noten ingeladen, maar mauwende katten. Al snel jengelde mijn kattengejank de aandacht van anderen en werd ik subtiel gevraagd of ik niet boven in een apart ingerichte ruimte wilde ontdekken.
Zo zit het
Boven troffen verschillende tafels aan waar de Toy-con uitgestald stonden. Onder tafel één konden we aan de slag met de Toy-con die we eerder zelf gemaakt hadden. Nu werd er alleen een grote doos over de Toy-con geplaatst zodat we hem niet konden zien. Onder doos stonden ook verschillende obstakels voorzien van glow-in-the-dark opdruk. Via de Switch konden we zien waar we heen moesten sturen. Een aardige variatie in de toch al leuke Toy-con.
Op tafel ernaast stond opnieuw de piano. Want met deze piano kun je niet alleen muziek maken, je kunt er ook je eigen vissen mee ontwerpen. We moesten op een op maat geknipt velletje papier een halve vis tekenen en vervolgens uitknippen. Dit velletje konden we aan de bovenkant van de piano invoeren. De Switch zag exact de vorm die wij hadden uitgeknipt en maakte een vis. De vis konden we vervolgens op de Nintendo Switch inkleuren en ogen geven.
In mijn ooghoeken zag ik Nintendo’s grootste Toy-con, de Robot! Deze Toy-con is zo groot dat hij in een apart pakket geleverd wordt. Er zijn maar liefst negentien kartonnen platen nodig om hem helemaal te bouwen. De jongen aan tafel wist dan ook te vertellen dat hij ‘m niet in een dagje in elkaar kon zetten. De enorme ontwerp wordt als een soort rugzak op je rug vastgemaakt en je handen en voeten worden verbonden aan touwtjes. Deze touwtjes laten binnen in de Toy-con verschillende onderdelen op en neer bewegen. Deze bewegingen worden opgevangen door de Joy-con die in de doos geplaatst moet worden. De bewegingen worden vervolgens vertaalt naar de robot in het spel zodat hij precies doet wat jij doet. Het zag er allemaal spectaculair uit.
We schoven vervolgens een tafel opzij waar we een nieuw onderdeel konden ontdekken. Nintendo noemt dit onderdeel zelf geen programmeren, en de meneer aan tafel heeft mij wel honderd keer gecorrigeerd, maar met mijn koppige brein ben ik toch weer vergeten hoe ik het dan moest noemen, ik blijf dus maar bij programmeren.
Je kunt met dit Labo-onderdeel zelf acties en reacties koppelen. In het voorbeeld van Nintendo werd een mannetje van karton op een Joy-con vastgezet. Vervolgens gaf hij aan de Switch door dat bij aanraking de Joy-con moet trillen. Toen mochten wij op het scherm van de Switch tikken. En Warempel de Joy-con ging trillen en het mannetje viel op zijn gelaat. Dit zijn toch echt de beginselen van het hedendaagse programmeren.
Met Michael heb ik al verschillende Python boekjes doorgenomen en ze starten allemaal op deze manier: als dit, dan dat. Als ik op deze knop druk, dan springt het mannetje. Daaropvolgend kunnen uitzonderingen worden gemaakt.
Spelen met de Robot
De tijd begon te dringen en voordat we naar huis moesten wou ik nog graag de Robot uitproberen. Tijd om terug naar beneden te rennen en onszelf in een robot pak te hijsen. De vriendelijke dame bij de Toy-con hielp Michael geduldig in zijn Robot-pak. In zijn handen kreeg hij twee handvatten van karton waar het touw aan vast zat en zijn voeten werden vastgemaakt met een verstelbare band. Op zijn hoofd kreeg hij een soort bril die hij desgewenst voor zijn gezicht kon draaien.
Vervolgens mocht Michael gebouwen slopen door ze te slaan. De robot deed precies na wat Michael deed. Als hij bukte veranderde de robot in auto en kon hij schieten. Als hij de bril naar beneden deed veranderde het beeld naar first-person (alsof je door de ogen van de robot kijkt). Een leuke en actieve bezigheid! Na Michael was ik zelf aan de beurt. Ook bij mij paste de Toy-con zonder probleem. Het is dus ook 100% ouder-proof. In het begin was ik vrij voorzichtig met spelen omdat ik bang was het karton te slopen, maar na enkele minuten stond ik even enthousiast te beuken.
Het spel vond ik zelf veel weg hebben van het spel Blast Corps. dat ik vroeger speelde op mijn Nintendo 64. Helaas werd ik in mijn enthousiasme geconfronteerd met het feit dat er niemand oud genoeg was om dat te kunne herinneren.
Hengel
Toen ik nog lekker aan het rammen was, is Michael nog snel naar het Labo-spel waarbij je moet vissen gegaan. Voor dit spel maak je een hengel van karton die via een touw verbonden is aan een doosje waar je Switch zijwaarts in geplaatst wordt. In de hengel worden de Joy-cons geplaatst. Deze registeren het ophalen en bewegen van de hengel. Op het scherm beweegt het touw exact mee met de beweging van de hengel. Zodra je een vist hebt gevangen haal je hem op en verdien je punten. Nadat Michael klaar was heb ik nog snel de hengel in mijn handen genomen. Het is gek, maar het voelde enorm natuurlijk aan. Ook gek was dat het echte touw precies hetzelfde meebeweegt in het spel. Je weet dat het niet verbonden aan elkaar is, maar toch voelt het zo. Leuk!
Diploma
Aan het einde van de dag konden we nog ons eigen Labo Diploma ophalen. Helaas mochten we nog niet onze zelfgemaakte Toy-cons meenemen. Die krijgen we opgestuurd zodra Nintendo Labo voor iedereen beschikbaar is en dan natuurlijk meer over onze bevindingen!
Conclusie
Nintendo Labo is even creatief als de dingen die je er zelf mee kunt maken. Wie bedenkt het nou om een spelcomputer te combineren met kartonnen platen? Er is maar een bedrijf dat zulke leuke dingen kan bedenken. Nintendo!
Onze ervaring met het bouwmateriaal is dat het vrij stevig is, maar wel dun en natuurlijk ook kwetsbaar. Nintendo adviseerde de bouwplaten waar we de onderdelen uitdrukte goed te bewaren, zodat we indien nodig uit een ander stuk karton een vormpje konden overtrekken en uitknippen Goede tip, daarom deel ik hem hier even. Zelf dacht ik eraan om lekker creatief aan de slag te gaan met de 3D-printer! Deze stukjes kun je natuurlijk ook printen. Al onze creatieve radars zijn aangewakkerd en we kunnen niet wachten om thuis aan de slag te gaan met Nintendo Labo.
- De Xbox: Het leukste cadeau voor kerst 2024 - 20 november 2024
- Leo de Brandweerkat - 18 november 2024
- Super Mario Party Jamboree - 4 november 2024
