Al jaren, nou ik denk al mijn hele leven heb ik overgewicht. Niet altijd een belemmering, maar naar mijn zwangerschappen is het overgewicht wel een dingetje geworden. Ik heb jaren aangemodderd met mijn schildklier en kan je vertellen dat dat ook geen sleutel is tot afval succes. Nu ben ik al enige tijd bezig met gezond eten, het leek erop dat dat ook niet zou gaan helpen. Maar langzaam en zeker gaan de kilo’s eraf en lijkt het dan nu toch eindelijk te gaan gebeuren.
Het is best grappig als je voor het eerst weer in de spiegel ziet dat je best wel een mooie middel hebt, en het boogje wat je lichaam vorm geeft steeds weer meer zichtbaar wordt. Jezelf op een andere manier leren zien is denk ik ook wel iets wat belangrijk is, zodra je van jezelf leert houden en ook ziet dat je het waard bent. En daarmee bedoel ik dat je het waard bent om van gehouden te worden, en dat je het waard bent om leuke vriendinnen te hebben, en leuke kleren aan te kunnen. Op dat moment denk ik dat mijn gewicht/ballast is gaan dalen.
Nu ben ik met 14 kilo lichter op de schaal nog lang niet bij mijn doel, en ik heb mijn grootste troef nog niet eens ingezet. Sporten! Ik dacht toen ik een dag 1 compleet uur in de sportschool had gezwoegd dat het vast wel ging lukken om dat als dagelijkse routine in te voeren. Maar dat is me toch wel tegen gevallen, ik heb geen tijd was mijn idee (smoesje) maanden lang, en ik moet al werken, dat is al sport genoeg. Beide smoesjes omdat er heus tijd is te vinden, nu dat Luna een ochtend per week als ik vrij ben naar de peuterspeelzaal is wordt dat ons gezamenlijke sportochtendje. Geen smoesjes meer!
En nu duimen dat ik volgende maand kan melden dat er 20kg is verdwenen!
