Al weken zit er een tandje bij Michael los, het recept van ons was hiervoor dat hij het tandje veel moest laten wiebelen. Hoe meer hij zou wiebelen hoe sneller het tandje los gaat en hoe eerder het tandje er ook echt zou uit vallen.
Elke avond na het tandenpoetsen mochten wij dan even voelen of zijn tandje dan ook echt los zou zijn, en dat bleek ook steeds losser te gaan zitten. Vanmorgen was het dan toch echt zover dat het tandje dusdanig los zat dat hij er toch echt uit moest.
Grote paniek want Michael was enorm bang dat het pijn zou doen, hoewel je zou denken dat hij na vier tandjes wel al zou weten dat het heel kort duurt en het zo weer over is.
Nu was het ook binnen nog geen seconde gepiept en het tandje was eruit, vol trots stond hij te springen in de kamer dat hij zijn tandje eruit had en het op school wou laten zien. Dat vindt ik dan wel weer een dingetje om hem zijn tandje mee te geven ,dus heb ik snel met mijn telefoon een foto gemaakt en hem uitgeprint zodat hij in de kring hem alsnog kon laten zien.
Eenmaal op school nadat hij een handje aan zijn juf had gegeven kwam zijn foto al tevoorschijn, kijk juf mijn tandje is eruit en ik heb ook een foto. En dan gebeurd het, het lijkt wel of het woord tandje de helft van de klas direct triggert om met zijn allen om Michael heen te komen staan. Samen met al deze kindjes staan ze zijn foto te bewonderen en natuuuuuurlijk wil iedereen ook het mooi gevormde gat zien van waar het tandje vanmorgen echt nog in zat.
De grootste verhalen worden meteen verteld over een kies die niet los wou, en een hoektandje wat in een appeltje bleef zitten. Ik zie hem zo genieten van de aandacht en knuffel hem om gedag zeggen, nog een dikke kus want heel stiekem voel ik mij ook best een beetje trots.
En dan blijkt achteraf, dat het verwisselen van tandjes toch echt wel heel erg bijzonder is. Elk tandje weer!
- Een Nieuwe Start: Terug naar Saxenda - 17 april 2024
- Kleedjesmarkt Koningsdag - 10 april 2024
- Uitjes Meivakantie - 21 maart 2024