Vanaf het moment dat je je kindje in je armen hebt, voel je verantwoordelijkheid. Naarmate ze ouder worden, groeit ook het verantwoordelijkheidsgevoel. En soms kom je dan bij moeilijke beslissingen terecht. Dit keer is de beslissing die we moeten maken voor ons zoontje van 4.
Michael heeft enorme amandelen, hierdoor heeft hij moeite met ademhalen in z’n slaap, met eten en elke keer als er een verkoudheid heerst een enorme keelontsteking.
Een paar maanden geleden ben ik hiervoor naar de KNO arts geweest, en hij gaf direct aan dat ze beter verwijderd konden worden. Ik stemde toe en we kregen direct een afspraak mee voor de operatie.
Operatie, dat woord alleen al gaf me de kriebels. Narcose, in slaap eruit snijden. Nou verder nog maar niet over nadenken. Wonder boven wonder ging het de weken erna super goed, goed slapen, geen last. Zal je altijd zien. Maar wat is dan de juiste beslissing?
We hebben tot de dag voor zijn behandeling getwijfeld of we het wel moesten laten doen, maar uiteindelijk zou het hem wel helpen. Dus kozen we om zijn neus en keel amandelen te laten knippen.
De narcose heeft een enorme indruk om ons nagelaten, ons kleine mannetje stribbelde zo erg tegen dat hij vastgeklampt aan mijn man helemaal verstijfd de narcose in ging. Huilend stonden we samen op de gang in elkaars armen.
Ruim 40 min later mocht ik alleen als eerste weer bij hem, hij begon weer een beetje wakker te worden. En wou eigenlijk wild om zich heen slaan om nog aan te geven dat hij dit allemaal helemaal niet wilde, ik knuffelde hem en zei dat het voorbij was en ik bij hem was. Waarop hij zei; heb ik het goed gedaan mama? Zijn mijn amandeltjes nu weg? Ik was blij dat ik kon zeggen, ja lieverd het is voorbij. Maar eigenlijk begon het voor hem nu pas, nadat alle pijnstilling en narcose zou zijn uitgewerkt zou hij ontzettend last krijgen.
Na 20 minuten mochten we snel terug naar zijn eigen kamer, ik heb hem niet op bed laten liggen maar hem zelf gedragen, gewoon fijn tegen me aan terug naar papa die vol spanning stond te wachten. Het eerste wat hij zelf vroeg was, ‘mag ik nu een ijsje? en drinken?’ Natuurlijk mag dat, we hebben snel de verpleegkundige gevraagd of ze iets voor hem kon halen. En tot onze verbazing, hij at en dronk het allemaal zo weg.
Ik moet zeggen, dat de behandeling op zich vrij goed verlopen is. Op de narcose na. En dat ik voor hem blij ben dat we het toch hebben gedaan. Hij kan zoveel beter ademen, en eten lukt hem ook al heel goed.
Beslissingen maken voor een ander, blijft lastig en al helemaal als het voor je eigen kind is. Maar voor Michael was dit uiteindelijk echt de beste keuze.
Tip: Pannenkoeken zijn zacht, en doen geen pijn. Lekker een paar bakken en af laten koelen, beetje boter en poedersuiker en ze krijgen toch nog iets binnen.
- Een Nieuwe Start: Terug naar Saxenda - 17 april 2024
- Kleedjesmarkt Koningsdag - 10 april 2024
- Uitjes Meivakantie - 21 maart 2024