Al bijna een maand word er door de mini gesproken over een geheimpje voor mama, iets maken met de kindjes en een verrassing, mag niets zeggen mama.
Needless to say dat de mini bezig was met een verrassing voor Moederdag op de Peuterspeelzaal. School zoals wij het hier noemen met elkaar. Vorige week was dan de laatste dag voor de vakantie en kwam ze dan vol trots met haar verrassing naar mama toe rennen: “Kijk eens mama, heb een mooie verrassing voor jou gemaakt.” Supergaaf en leuk want het is de eerste keer dat ik dit allemaal meemaak. Ik vind het heel speciaal dus.
En nou komt het heh, ik kan dus heeeeeeel slecht tegen verrassingen enzo. Ik was dat kindje die de cadeautjes onder de kerstbomen onderzocht om te kijken of ik kon ontdekken wat het was. Ik ben de vrouw waarvoor haar man cadeau’s moet verstoppen bij de buren of haar ouders zodat ik het niet vind. Cadeaus worden betast, geschud, besnuffeld en in het verleden al stiekem geopend. Afgrijselijk, ik weet het. Het is gelukkig tegenwoordig wel wat minder maar dat is oprecht pas sinds dat de mini is geboren.
Ik heb veel beschamende verhalen over mezelf en cadeautjes, maar die zijn vooral hilarisch met een stuk taart/ handenvol borrelnootjes of chips en een borrel op verjaardagen ofzo. De man voelt zich vooral een hit als hij deze verhalen weer eens kan vertellen en dat ik het middelpunt van (zelf)spot ben.
Maar daar zat ik dus met een heeeeeel trots kindje en een verrassing voor Moederdag, mooi ingepakt. Maar jullie kunnen trots op me zijn, ik heb alleen gevoeld wat ik voelde toen de mini het aan me gaf en heb het cadeau in de kast gelegd. Moederdagcadeau is moederdagcadeau en ik ga dus heel keurig wachten. Zodat Evi het me echt die dag kan geven want eerlijk gezegd is dat trotse smoeltje die dag toch wel echt het grootste cadeau!
- Afscheid Kimberly - 5 september 2016
- DigiMama; De week van Kimberly - 25 juli 2016
- Mama’s (on-) zekerheid - 22 juli 2016