Van de week (toen het nog prima weer was) fietsten de Beeb en ik naar de speeltuin. Ze had er zo’n zin in dus hoppa, we pakten de familiekaart van de speeltuin, wat te drinken en een versnapering en daar gingen we.
Er stond wat wind en ik ben weer meer aan het fietsen maar ik heb er op sommige stukken nog wel wat moeite mee. De fly-over bijvoorbeeld. Ik fiets hem niet graag want ik ga op apengapen daar bovenaan, maar ok.
Ik heb wat te veel zitten snaaien de laatste tijd en het gewicht dat ik had voor de bruiloft is allang weer uit zicht. Zo ontzettend ruk, dat terzijde. We doen dus weer wat meer op de fiets. Hatsiekidee zeg maar. Kunnen we.
Maar dus bovenaan die fly-over was ik enorm trots dat we daar bovenaan waren gekomen weer, lichtbrandende longen in het lijf maar we waren er. Ik weet het, mijn conditie is ook nog een zo pauper als de pest, ik probeer het weer in ieder geval. En naarmate we dichterbij kwamen hoorde ik achterop de fiets steeds meer gesprekken met vrienden. Zo was Thomas er, de trein ja, Mascha, van de beer ja, Shimmer en Shine, van elkaar ja, Slokkebrok, de slang van het boek ja, en ergens was er ook nog een gesprek met Dikkie Dik. Die rode kater ja.
Hoe meer gesprekken er volgden, hoe meer ze aangewezen en uitgelegd kregen begreep ik ineens dat het niet aan mijn conditie lag dat ik mijn longen voelde branden. Het waren de beeb en al haar vrienden die ervoor zorgden dat het steeds zwaarder werd. Om de 700 meter kwam er een nieuwe vriend bij en ik maar trappen op die fiets. Ik voelde me zoals de uitgelichte foto maar dan met alle vrienden erbij.
Eigenlijk moet ik zeggen dat ik het wel schattig vind, al vind ik het soms wel irritant dat die Thomas steeds zit op de plek waar ik wil gaan zitten. Dat Mascha met allerlei ondeugende ideeën komt, net als in de serie. Dat Slokkebrok me steeds op wilt eten, of alles in de kast, net zoals in het boek. Het is een mooie fase en alle aspecten van haar persoonlijkheid hebben hun eigen vriendje volgens mij. Helemaal prima toch, lekker laten ontwikkelen allemaal. Ik ga er voor het gemak maar vanuit dat die vrienden op een gegeven moment ook weer verdwijnen en niet dat ze op haar 16e bij haar eerste vriendje achterop de fiets/scooter vele gesprekken heeft met haar fantasievriendjes. Denk dat het beste kereltje anders keihard doorfietst, met de brandende longen in zijn lijf.
- Afscheid Kimberly - 5 september 2016
- DigiMama; De week van Kimberly - 25 juli 2016
- Mama’s (on-) zekerheid - 22 juli 2016