Wanneer is toch toch dat break even point dat ouder worden ineens niet zo leuk meer is.
Mijn kleinzoon haalt deze week zijn A badge met zwemmen .
Ach wat is hij trots.
Alweer een mijlpaal in zijn nog zo jonge leventje.
Vanmorgen krijg ik een appje met foto van mijn oudste kleindochter.
‘Oma, ik kan al DAMESschoenen aan’.
Natuurlijk verkneukel ik mij over dit heerlijke bericht.
Oma’s leven immers met alle mijlpalen van hun kleinkinderen mee.
Het zet me echter toch eventjes aan het denken……..
Zou ik mijn kleindochter ook over een paar jaar whatsappen met:’ Isa oma kan al bloemetjesjurken en steunzolen aan’?
Oogt als vrolijk, klinkt als……oeps ouder worden is zo leuk niet meer.
Nog erger wordt het als ik eraan denk dat ik zou berichten; ‘Jippie oma heeft een rollator’!
Of ‘Joechei mijn brilglazensterkte staat nu op -30’!
Het voelt ineens niet meer zo leuk om ouder te worden als ik dat schrijf.
Toch zijn het mijlpalen in een ouder wordend leven.
Waar was dat ‘point of no return’????
Ik doe toch nog genoeg leuke dingen in mijn leven.
Ik solliciteer nog steeds dus heb ik ambities.
De kans dat ik aangenomen word is echter aanzienlijk kleiner met al dat jonge grut om me heen die nog jaren langer mee gaan dan ik.
Ik ga nog veel en vaak op reis.
Ik kreun en steun alleen als ik bovenaan de trappen van de diepste metro van Parijs (Abesses) ben aangekomen en ik moet wat vaker rusten tussen de treden door.
Ik krijg nog steeds bekeuringen voor te snel rijden omdat ik met mijn auto liever cross dan sukkel door de straten van Arnhem.
Maar door drukke buitenlandse steden zien ze mij niet meer achter het stuur
Ik ga nog steeds uit! Een disco is echter aan mij niet meer besteed en dansen hou ik iets minder lang vol dan vroeger. Over de spierpijn de volgende dag na een dansje heb ik het maar niet eens meer.
Ik slik ook pillen! Ik hoor erbij!
Het zijn geen fluortabletjes, levertraantabletjes of vitamine preparaatjes meer maar zonder tabletten kan ik niet.
Ik studeer nog steeds. Wauw, ja dat doe ik.
Alleen heet het nu geen studeren of leren meer maar ‘bijblijven’ .
Het heet geen studie meer maar ‘opfriscursus’.
En……………..ik groei ook nog steeds………
Maar dan de verkeerde kant op.
Ach….dan heet het krimpen dus!
En oh ja, ik verzorg mijn uiterlijk.
Make-up heet nu alleen anti aging hydraterende vocht inbrengende anti rimpel crème.
En mijn haar kleur ik ook. Nou ja….. dat DOE ik niet zelf, dat GAAT vanzelf.
Ik besef mezelf ineens dat ik met deze woorden niet overtuigend overkom.
Ik begrijp dat ik ‘the point of no return’ allang voorbij ben. Het is alleen totaal langs me heen gegaan wanneer dit was. Maar ik weiger toch om bij de pakken neer te zitten en doodgaan als mijn laatste mijlpaal te zien.
Ik neem me vandaag iets voor……….
Vanaf vandaag ga ik niet alleen mijn zegeningen tellen in de zin van:
Dankbaar dat ik nog leef.
Blij dat ik nog redelijk gezond ben.
Fijn dat ik dat nog kan.
Meeliften op de mijlpalen van je kinderen en kleinkinderen (maar genieten doe ik er wel van!)
Het is tijd om ‘om te denken’.
Ik ga die bloemetjesjurk, die steunzolen, dat mogelijke toekomstige kunstgebit, die bril, rollator, 65+ pas en voor mijn part een scootmobiel en alles wat er nog aan zit te komen, omhelzen.
Het zijn mijn mijlpalen in ouderdom die ik niet wil zien als ‘ach jee weer een kwaal erbij’ maar als ‘hoera, weer een stapje verder’ ‘weer groter/ouder geworden’.
Ouder worden is niet treurig en maakt niet sikkeneurig.
Ouder worden daar word ik blij van en het maakt me vrolijk!
Het zijn zelfs niet alleen mijlpalen maar 7-mijlspalen omdat ik ‘lekker puh’ ouder ben dan jij!
Ps. Trouwens die ‘point of no return’ vind ik nog wel een discussie waard…..was dat niet mijn geboortedag?
- Planborden van school tot huiskamer - 3 januari 2017
- Het is tijd om ‘om te denken’ - 9 november 2015
- Uk woont op zichzelf - 16 september 2015