Al jaren kamp ik met overgewicht, kan me niet eens meer heugen dat ik lichter was dan dat ik nu ben. Maar als ik diep graaf was het denk ik voor mijn eerste kindje. De zwangerschappen hebben mijn lichaam geen goed gedaan, alles door de war geschopt. Hormoonhuishouden heeft een klap gehad, schildklier tijdelijk een eigen wil en mijn vochtbalans is nog een wirwar.
Toch voel ik me wel goed in m’n lichaam, complimentjes als; ”Ze is dan wel wat steviger maar haar koppie/uitstraling is zo mooi/leuk!” Doen me goed! Maar toch ben ik al maanden op een plek beland waarin ik denk dat er iets moet veranderen. Niet omdat ik niet gelukkig ben, maar omdat ik graag 90 wordt, en daarbij graag ook nog als het even kan mobiel wil zijn. Wil graag mijn kinderen zien opgroeien, en hun kinderen ook nog meemaken.
Mijn man is vroeger heel zwaar geweest en inmiddels 45 kilo lichter, ik ben zo trots op hem, zijn doorzettingskracht en vasthoudende discipline. Dat moet ik toch ook kunnen? Nu eet ik al maanden ontzettend gezond, de ene gezonde bes, cruesli en kwark vol met eiwitten wordt naar binnen gelepeld. Geen chips en snoep in huis, tja je zou dan toch denken dat ik inmiddels fotomodel figuur zou moeten hebben (grapje!). Helaas is het een illusie dat alleen voeding aanpassen helpt.
Dus nu een sportschema, waarin alles moet gaan veranderen. Ik kan niet wachten tot mijn man en ik samen kunnen gaan sporten en hij als personal coach kan gaan figureren. Deze rol neemt hij namelijk enorm serieus en beloofd dus een aardige motivatie ook te gaan worden voor mij!
Nu eerst zelf maar eens beginnen met het schema en kijken of dat in combinatie met dezelfde voeding aanhouden de sleutel zal zijn voor mijn eigen succes!
Ik hou jullie op de hoogte!