Zes weken onderweg en wat een verschil! Mijn porties zijn nu echt minimaal en sommige dingen kan ik merk ik ook gewoon niet meer verdragen. Het blijft wennen, maar ik begin langzaam mijn weg te vinden, al is het soms nog wel aftasten wat ik wel of niet moet eten. Soms lijkt het effect van de medicijnen bijna als een maagverkleining heb ik het idee en dit vergelijk met vriendinnen, dit vooral omdat ik simpelweg niet meer in staat ben grote hoeveelheden te eten.
Wat niet meer lukt
Sommige dingen waarvan ik dacht dat ze altijd zouden blijven smaken, vallen ineens totaal verkeerd. Deze week probeerde ik een paar hapjes gebakken vis, maar mijn lichaam zei resoluut ‘nee’. Het is soms even balen, maar het is ook een duidelijk signaal dat ik moet luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft. Want als ik toch door eet, heb ik daar ook echt last van. In de vorm van dat het eten blijft ”hangen”, of dat ik vervolgens echt maagpijn krijg.
Ruimere kleding, fijner gevoel
Wat wél fijn is: mijn kleding begint losser te zitten! Broeken die afzakken, truien die minder strak zitten… en dat voelt zo goed. Ik merk echt dat mijn lichaam verandert en dat geeft een enorme motivatieboost. Het is zo’n lekker gevoel om weer comfortabel in mijn eigen kleren te zitten. Gelukkig heb ik ook nog wat kleinere maatjes in de kast liggen, dus ik kan nu af en toe weer afwisselen.
Kleine maaltijden, grote uitdaging
Eten blijft een zoektocht. Grote maaltijden kan ik vergeten, en zelfs kleine dingen moet ik soms in fases eten. Maar zolang ik me focus op voedzame opties en goed luister naar mijn lichaam, weet ik dat ik de juiste weg bewandel. Wat me opvalt, is dat mijn ‘food noise’ helemaal verdwenen is. Zelfs tijdens mijn hormonale week, waarin ik normaal gesproken continu trek heb, en maar al te graag chocolade at bijvoorbeeld, blijft het stil in mijn hoofd. Dat is echt een verademing!
Medische check-ups
Om mijn gezondheid goed in de gaten te houden, heb ik met mijn huisarts afgesproken om elke twee a drie maanden bloed te laten prikken. Dit is vooral om mijn vitamine- en mineralenwaarden te monitoren, zodat ik geen tekorten oploop. De eerste keer staat al gepland: aankomende maandag. Daarnaast belt ze elke maand even om te kijken hoe het met me gaat. Dat geeft me een fijn gevoel, omdat ik weet dat ik goed gemonitord word en we goed opletten dat de medicatie echt nog bij mij past.
12 kilo lichter!
Ondanks alles waar ik nog aan moet wennen, is er één ding waar ik super trots op ben: ik ben inmiddels 12 kilo kwijt! Dat is echt een mijlpaal. Natuurlijk zijn er uitdagingen, maar als ik terugkijk op waar ik begon, weet ik dat ik alleen maar vooruitga.
Benieuwd wat de komende weken gaan brengen!
