Een blog uit het pre-moedertijdperk. Vanmorgen hees ik me in een corrigerende tent van de Hema, me neerleggende bij het feit dat mijn figuur, al is er meer dan 12 kilo af sinds januari, nog steeds niet helemaal de oude is. Ik probeer me er ook bij neer te leggen dat ik als ik een tweede mag krijgen het waarschijnlijk zo is dat ik een mama-met-een-maatje-meer zal zijn. Maat 40-42 had ik voordat ik de papa van Nimh ontmoette. Das war einmahl zullen we maar zeggen.
Hoewel ik iets heb geleerd de laatste tijd en dat is discipline. Nog steeds geen hobby van me maar met een dreumes kan het niet anders want ik kom nergens meer aan toe als ik verzand in gerommel de hele dag. Dus met eten probeer ik me gewoon te beheersen. Want ik ben niet dik omdat het mijn bouw is, maar ik ben dik omdat ik teveel (vr)eet en me vaak niet kan en wil beheersen. Daarnaast, sorry, vind ik slank en volslank nu eenmaal echt mooier dan maat 48-50 en daarboven. Ik voel me beter als ik slank ben, het is gezonder en het maakt me trots. Ik zal nergens iets zeggen over een gebrek aan discipline bij andere volle dames maar dat ik van 40-42 naar 48-50 na de zwangerschap nu naar 44 ben gegaan ben ik erg tevreden mee. Nu weer 40-42. Na het lezen van onderstaande moet ik er maar weer voor gaan! Inclusief vleeskleurige panty.
Als ik na mijn werk naar de Lidl stuif voor groente en fruit omdat de Haagse markt al dicht is, rij ik tijdens spitsuur door de Schilderswijk. Nu komen er geen enge IS verhalen, don’t worry. Maar wel wordt ik vier keer onder de fiets gelopen door plaatselijke wandelaars, en drie keer afgesneden door twee auto’s en een scooter. Bij de laatste trek ik een heel boos gezicht, me dondersgoed beseffende dat ik daarmee niet de knapste ben. De twee gastjes op de Burberry-beige scooter zijn echter niet onder de indruk, die zien waarschijnlijk alleen maar mijn in al even Burberry-beige panty gestoken benen.Naast mij houden ze in om nader kennis te maken.
“Mevrouw!” Fout een is zojuist gemaakt. Ik zal natuurlijk te nimmer en nooit niet met twee knulletjes die misschien net de 21 hebben aangetikt meegaan voor wat vertier als de openingszin met mevrouw start.
Mevrouw duidt op ‘oud’ boys, leer dat nou eens. Het feest is echter nog lang niet afgelopen. “Mevrouw, wat hebt u mooie benen!” Jajaja, nou wieberen kids, geen interesse. Twee paar intens bruine Turkse ogen met bijbehorende grijns blijven naast me tuffen. “U keek boos maar u bent wel heel knap!” Dat ge-u ook. Ondertussen voel ik me een bejaarde dinosaurus, met steunpanty en retro-bril die in het ootje word genomen.
“Mevrouw (das keer nummer drie, ik overweeg een boodschappentas in het voorwiel van de scooter te smijten), waar gaat u heen, u bent knap!”.
Ik had de heren natuurlijk van een portie ongezouten Lettie-tetterij kunnen voorzien maar ik ben toch wel gecharmeerd van deze boefjes en besluit het over een andere boeg te gooien. “Ja, en ik ben getrouwd”. Oooh getrouwd. “Met een vrouw” gooi ik er nonchalant achteraan. “Sooooo, nou mevrouw, dan hebben we een ding gemeen! En alsof we elkaar al jaren kennen maken we elkaars zin af” Ik hou van vrouwen” zeg ik, “En wij ook! “zegt de bestuurder glinsterend terwijl ze er zwaaiend, lachend en toeterend vandoor gaan. In ieder geval had deze Mrs Robinson voer voor een kort stukje, en stiekem ook een goed humeur.
Op 20 juli, 5 dagen nadat ik 38 ben geworden, is onze dochter Nimhue geboren. Vanwege de onmogelijke uitspraak (Nimmewee) is haar roepnaam Nimh. Zij is, uiteraard, ons kleine wondertje. Eerder genoemde man en vader is mijn rots in woelige branding.
Sinds mijn 36ste weet ik dat ik ADHD heb, na een lange en vaak moeilijke zoektocht naar wat er nou toch 'anders' aan mij was.
Bloggen doe ik niet alleen over zwanger-en moederschap maar over het leven an sich. Naast dat ik schrijf voor mijn werk ben ik Event Manager en Wedding Planner. Mijn schrijfstijl is al sinds mijn eerste blogs onomwonden en kritisch en overgoten met een sausje van zwartgallig sarcasme. Ik ontzie niets en niemand, en zeker mijzelf niet.
De belangrijkste kernwaarde in mijn leven: Liefde. En humor. Zonder humor was ik er allang niet meer geweest en zou ik al helemaal geen tweede baby willen.
- Met de complimenten van de directie - 2 maart 2021
- Heerlijke Stoofperentaart - 20 november 2020
- Bij brandwonden; Eerst lauw water, de rest komt later! - 17 januari 2018
