Onze kinderen zijn met 36 weken geboren en toen ze 12 dagen later naar huis mochten, was vooral Joey erg onrustig. We kwamen er toen al snel achter dat hij een buikslaper was.
Iedere keer als ik Joey in bed legde bleef hij maar ‘ vlinderen ‘ met zijn armpjes. En als hij dan in slaap viel was het kort. Al gauw legden we hem overdag op zijn buik. En dan lag hij rustig. Wow zo fijn! Maar het advies is anders, baby’s slapen op hun rug, zo hoort het.
Onderzoek wijst uit dat buikligging meer kans geeft op wiegendood. Als tussen oplossing door hebben we een Puckababy geprobeerd. Dit ging even goed, maar niet lang. Soms probeerde hij zijn armpjes alsnog uit de Puckababy te worstelen.
En zo heel langzamerhand leefde ik er naar toe om hem ook ’s nachts op zijn buik te leggen.
Ik vond het niet makkelijk. Maar onderhand was het ook nodig om ons ook meer rust te geven.
Dus op een avond ben ik ‘om’ gegaan. En dat gaf rust!
In het begin voelde het nog niet echt goed. Ik was ook echt bezig met wat andere er van vonden.
Bij het consultatiebureau bleef gelukkig de ‘ preek ‘ uit.
In het ziekenhuis moest ik mij meer verdedigen. Joey werd daar geopereerd aan een liesbreuk. Hoeveel artsen en verpleegkundigen mij wel niet verteld hebben: mevrouw, hij ligt op zijn buik. U weet dat dat niet mag? Alsof ik niet zelf mag bepalen wat mijn zoon wel of niet mag?
En nu? Joey zijn favoriete houding blijft zijn buik. En ik weet nu dat het de enige juiste beslissing heb gemaakt.
Hoe denken jullie over buiklingen? Heeft jullie kindje een voorkeurshouding? Ik ben benieuwd!
- Een Nieuwe Start: Terug naar Saxenda - 17 april 2024
- Kleedjesmarkt Koningsdag - 10 april 2024
- Uitjes Meivakantie - 21 maart 2024