Ik geloof dat het inmiddels 4 jaar geleden is dat we doorhadden dat Luna veelvuldig op haar tenen liep. In eerste instantie was dit super schattig, en hebben we haar zelfs op ballet gezet. Echter enige tijd erna, deed ze niets anders meer dan op haar tenen lopen en zijn we met haar naar onze huisarts gegaan.
Fysiotherapie
De huisarts rade op dat moment fysiotherapie aan en dat heeft ze wekelijks gehad, van diverse mensen aangezien het personeel bij onze praktijk bizar veel wisselt. We hadden stille hoop dat rekken strekken en oefeningen doen haar afdoende zou helpen, maar na maanden oefenen en amper verbetering zijn we toch weer terug bij de huisarts gekomen. Deze heeft ons toen doorverwezen naar het ziekenhuis, en hier hebben we vervolgens gesprekken en onderzoeken gehad om te bepalen wat nu het beste was voor haar.
Gips ronde een
Na overleg, was de beslissing vanuit de arts al snel gemaakt. Gips, en dit 6 weken lang, beide benen en wekelijks nieuwe zetten. Oprekken onder dwang noem ik het, want er zit geen keuze meer in. Ik moet eerlijk bekennen ik in het begin echt dacht dat het de meest makkelijke oplossing was. Maar naarmate de weken vorderde merkte ik ook dat het voor Luna ontzettend intensief was. Ze was echt heel erg veel moe, niet veel zin om dingen te ondernemen en was eigenlijk zichzelf niet meer. Van het drukke rond huppelende dametje naar een timide meisje in een rolstoel. De moeite van het gips leek echter na 6 weken wel zijn vruchten afgeworpen te hebben, want Luna haar voeten waren flexibeler dan ooit en haar achillespezen opgerekt.
Onophoudelijke hoofdpijn
De hoofdpijn van Luna begon ergens begin vorig jaar, we waren met haar weg geweest en ze klaagde over pijn in haar nek en hoofd. Ik dacht destijds dat ze wellicht iets onder de leden had en trok er niet al te veel aandacht aan. De keer erop was na een autorit op een warme dag, Luna werd in de nacht wakker en bleef onophoudelijk gal spugen, geen spoor van eten te bekennen alleen maar gal. De volgende ochtend klaagde ze weer over hoofdpijn en heb ik de huisartsenpost gebeld om te overleggen, hun advies… Drinken drinken drinken! Ze zou uitdrogingsverschijnselen hebben en we moesten ORS, Water en Cola in kleine beetjes geven. En dat deden we ook, echter hield haar hoofdpijn dagen aan en ben ik vervolgens weer met haar naar de dokter geweest. Deze gaf destijds aan dat kinderen soms lastig kunnen aangeven wat ze voelen, buikpijn kan ook hoofdpijn zijn en zo verder… Maar alsnog maakte ik mij zorgen. De tijd ging verder, en wekelijks klaagde Luna over hoofdpijn, waarna ik weer naar de huisarts ben gegaan. Ze gaf aan om dan toch bloedonderzoek te doen, en hiermee te kijken of we iets konden vinden. Daarbij kregen we een doorverwijzing naar de KNO arts.
Allergieonderzoeken
Een aantal dagen later werden we gebeld, naast algeheel bloedbeeld hadden we namelijk ook allergieën getest en de uitslagen waren ook daar van binnen. We werden uitgenodigd in de middag, en kregen daar te horen dat Luna haar waarde schrikbarend hoog waren. Ze had zelf al direct contact opgenomen met het ziekenhuis, omdat ze zelf ook niet zo heel goed wist wat ze er mee moest. We bespraken haar uitslagen, kregen adviezen en medicatie en een doorverwijzing naar het ziekenhuis. (Dit is inmiddels arts 3!).
Gips ronde twee
Waar we in het begin goed zagen dat Luna haar voeten flexibel waren, en het tenen lopen verleden tijd was. Werd dit in de loop der tijd weer erger en erger, waar uiteindelijk het resulteerde in alleen maar tenenloop. Na bezoek aan het ziekenhuis, onderzoeken en overleg was het toch de mening van de arts dat we het nog een ronde moesten proberen. Dus in een jaar is dit voor Luna 3 maanden in het gips geweest. Luna was in december naast vrolijk en blij dat het erop zat, moe klaar en liep achter op school. Lezen was gestagneerd, rekenen en ze was voornamelijk moe de afgelopen periode geweest. En daarnaast had ze nog steeds die hoofdpijn. In deze laatste periode gips, heeft ze amper geklaagd, ze liet het maar gewoon over zich heen komen. Zelfs toen haar voeten te knel hadden gezeten, of dat het op school nat was geworden en niemand had iets gezegd en door het weken haar hele huid los was gaan zitten. Je hoorde haar niet.. En eigenlijk moet je je dan nog meer zorgen maken.
Van alles mis
Ik geloof dat het nu twee tot drie weken terug is dat we bij de kinderarts waren, onderzoeken, ondervragen en verder die week nog meer onderzoeken en testen. En dan de telefoon die gaat waarin verteld wordt wat er allemaal wel niet mis is met ons meisje. Wat er moest gebeuren, of er geen onderliggende ziekte aan de orde was en wat ervoor nodig was om dat uit te vinden. Ik geloof dat ik op dat moment de helft van het gesprek niet meer heb gehoord, omdat dit gedeelte al de grond onder m’n voeten wegsloeg. Onderontwikkelde beenspieren, scheve heupen, motorische achterstand, verkeerde stand onderrug, verkeerde draai bovenrug, conditie minder dan de helft wat zou moeten en iets met haar voeten waarvan ik de naam echt niet meer weet. Nu vergeet ik vast nog dingen, maar dit is het zo ongeveer wel, naast de hoofdpijn en allergieën.
Rem erop, stap terug voor Luna en een second opinion.
Na al deze informatie, het bezoeken van arts naar arts, en alles wat maar moest, zag je dat Luna het teveel vond. En natuurlijk was dat ook zo, ik deed wat gevraagd werd en probeerde het zo voor haar op te lossen. Echter is het niet meer haalbaar voor haar, en moeten we dat helemaal niet willen. Ik wil dat naast alles wat niet goed is, dat ze kind kan zijn en dat de focus voor haar ligt op alles wat wel goed is. Dus een deel van deze artsen is geschrapt, we gaan niet overal meer met haar heen. Omdat iedereen weer een andere behandeling wil en het voor haar teveel is. We gaan binnenkort een oogonderzoek met haar doen, verder onderzoeken wat ze lichamelijk nodig heeft met een andere arts en op dit moment vooral dingen met haar doen wat haar plezier geeft. Rem erop en stap terug voor ons meisje! Die ondanks al deze dingen, nog steeds super dapper is!
