De prijzen in de supermarkten voor basisproducten worden steeds hoger. Waar je voorheen voor een simpele avondmaaltijd voor 4 personen 10 / 15 euro euro kwijt was, ben je nu vaak meer dan het dubbele kwijt. En dit lijkt alleen maar verder te stijgen. Het is niet zozeer dat ik het niet kan betalen, maar ik heb denk ik ook een mentale grens voor wat ik voor producten wil betalen. En ik denk dat die grens inmiddels wel bereikt is. Waar ik voorheen voor 8 verse runde hamburgers maximaal 5 a 6 euro betaalde (klein voorbeeld), zie je nu dat je voor 5 euro twee kunt kopen. Waar ik voorheen de pastaschotel naar het recept van mijn oma voor 10 euro kon maken, kost het nu inmiddels 25 euro voor slechts één avondmaaltijd. Ik vind het echt oprecht krankzinnig en merk dat ik er best wel een beetje klaar mee ben.
De drogisterij en prijzen bij onze buurlanden
Dan heb ik het nog niet eens over producten bij de drogisterij. Waar je hier 21 euro betaalt voor een pakje haarverf, koop ik hetzelfde pakje voor 6 euro in Duitsland. Ook shampoo, conditioner, gezichtsverzorging, parfum en make-up zijn daar vaak meer dan de helft goedkoper. Dan kun je beargumenteren dat ze daar niet aan aanbiedingen doen (wat overigens met een klantenkaart wel zo is), maar dan nog is het hier vele malen duurder.
Pokémonkaarten en invloed van Scalpers
En dan Pokémonkaarten… Mijn dochter verzamelt ze denk ik al vanaf haar 4e. Elke keer als er nieuwe setjes kwamen, gingen we met haar kaartjes kopen. Nu ze groter is, zijn dat steeds vaker de grotere boxen. Echter merk ik steeds meer dat het bijna niet meer te doen is. Als het al online komt, is het binnen een mum van tijd allemaal opgekocht, en kan je het vervolgens voor het twee- of driedubbele bij een wederverkoper kopen. Daarbij hebben natuurlijk onze bekende influencers, door dat er in deze markt nog wat extra geld te verzamelen valt. Ook hen besteden tegenwoordig hun tijd aan het uitpakken van de meest gewilde setjes kaartjes op camera, waar je dan per aantal kaartjes geld kan betalen, zonder te weten wat je ervoor krijgt. Dit betekent dus nog meer dat kinderen zoals mijn dochter, die door deze opkopers of influencers, nog minder kans hebben om hun geliefde kaartjes verder te verzamelen. Ik vind deze beweging en tendens echt ronduit belachelijk. Alles draait om geld, niet meer om de échte klant.
De stijgende techprijzen
En dan als laatste, ik klaag wat af in dit blogbericht (sorry daarvoor!), maar ik ben inmiddels ook wel een klein beetje moedeloos van deze nieuwe realiteit. Zoals velen van jullie inmiddels wel weten, heeft Microsoft de eisen voor je pc aardig opgeschroefd. Velen van ons hebben daarom een nieuwe pc nodig om het überhaupt nog te mogen draaien. Als je dan toch een nieuwe investering moet doen, kan je dan beter voor een upgrade gaan. Nu weten we al tijden dat de prijzen van Nvidia-videokaarten ongekend hoog zijn. Waar het eerst alleen de scalpers waren die de prijzen stuwden, kan Nvidia er nu zelf ook wel wat van. Een beetje high-end kaart kost je inmiddels 2000 euro, en dat is vergeleken met wat dit voorheen was, buiten proportioneel hoog. Er kwam gisteren om 15:00 een AMD-videokaart (RX 9070 XT) online, die volgens de adviesprijs 695 euro zou kosten. Echter, binnen vier minuten was deze op één website al uitverkocht (tegen de adviesprijs), terwijl de kaarten op andere websites minimaal 300 euro duurder waren. Ook winkels zoals Megekko grijpen meteen de kans om een eigen winstmarge te pakken, weer ten koste van de consument.
Eindconclusie
De stijgingen in de prijzen van basisproducten zijn inmiddels zo extreem dat er voor mij echt wel een mentale grens is bereikt. Het is niet dat ik het niet kan betalen, maar de absurditeit van de prijsverhogingen zorgt er gewoon echt voor dat ik veel dingen ook gewoon niet meer wil kopen. Dit geldt niet alleen voor de standaard boodschappen, maar ook voor drogisterijproducten, energierekening, gemeentelijke belastingen, uitjes, vakanties en zo kan ik nog wel even doorgaan. Daarnaast zie ik hoe de markt voor verzamelobjecten zoals Pokémonkaarten (en veel andere kaartspellen en bijvoorbeeld ook LEGO) verstoord wordt door opkopers en influencers. Dit maakt het voor kinderen, zoals mijn dochter, bijna onmogelijk om hun verzameling op een eerlijke manier uit te breiden. Het lijkt wel alsof alles tegenwoordig draait om winst, in plaats van om het leuk verzamelen. Ook in de techwereld wordt het steeds lastiger om eerlijke prijzen voor hardware en componenten te vinden. De focus ligt steeds meer op winstmaximalisatie en aandeelhouders tevreden stellen, in plaats van het bieden van betaalbare producten voor de consument. Dit is niet alleen ontmoedigend, maar ook frustrerend voor iedereen die graag eens een upgrade wil of noodgedwongen door Microsoft moet doen. Hoe we dit nog kunnen veranderen? Ik heb werkelijk waar geen idee meer, elke keer had ik wel de hoop op een tegenbeweging of balans, maar de balans is met de huidige tendens in onze wereld, denk ik steeds verder weg.
