Home Persoonlijk Kak aan bucketlists en goede voornemens

Kak aan bucketlists en goede voornemens

door Tamara
A+A-
Reset

Het nieuwe jaar is nog maar nét begonnen en overal duiken ze weer op: bucketlists of goede voornemens. Lijstjes met exotische vakantiebestemmingen, kilo’s die er in een paar maanden af moeten, marathons die gelopen moeten worden, en de belofte dat we “dit jaar écht anders gaan leven.” Nou, daar heb ik dus lekker kak aan! Waarom? Omdat het leven niet draait om lijstjes afvinken of jezelf elk jaar een nieuwe versie van jezelf proberen op te dringen.

Mijn probleem met bucketlists

Een bucketlist lijkt op het eerste gezicht leuk: een overzicht van alles wat je ooit of dit jaar nog wilt doen. Maar in de praktijk voelt het vaak als een onrealistische of over de top to-dolijst. In plaats van genieten van wat je nu hebt, gaat men leven in een toekomst die misschien niet of niet snel komt, of aan dingen waar je volledig je focus aan kwijt raakt. Soms jagen mensen dromen na die vaak niet eens van hun zijn, of waarvan je denkt dat de buitenwereld je dan op een andere manier gaat zien. Waarom moeten we ineens bungeejumpen, naar Bali of de Kilimanjaro beklimmen? Waarom moeten we allemaal in dure meest recente merkkleding rondhuppelen en zijn merktassen niet aan te slepen? Laten we eerlijk zijn: het idee van een bucketlist kan ook druk opleggen. Het maakt van het leven een prestatiegerichte ratrace. Alles wat niet afgevinkt is, voelt als falen. Maar wat als ik je nu zeg: je hoeft niks af te vinken?

Goede voornemens: hetzelfde liedje

Ah, januari is natuurlijk alweer twee weken geleden gestart. De maand van sportschoolabonnementen, diëten en zelfhulpboeken. Begrijp me niet verkeerd, verandering is niet slecht ik start immers nu ook per toeval in januari met Ozempic. Maar waarom wachten tot 1 januari? Als je echt iets wilt veranderen, begin dan nu. Het moment waarop je beseft dat je iets anders wilt, is precies het juiste moment om te starten. Dat kan eigenlijk gewoon elke random maand van het jaar, januari is daar juist helemaal niet het beste moment voor. Helemaal als je jezelf dan ineens dwingt om ineens iets te moeten. Goede voornemens hebben iets geforceerds. Alsof je een checklist moet afwerken net als met een bucketlist om “beter” te worden. Maar wie bepaalt wat beter is? En hoe vaak hou je het vol? De meeste voornemens sneuvelen al vóór februari. Dan blijf je achter met een schuldgevoel, omdat je niet “goed genoeg” was. Terwijl, als je dingen, met heele kleine stapjes veranderd, zo door het jaar heen. Voelt het veel minder gedwongen, en is de kans op slagen uiteindelijk ook groter.

Leven in het nu

Wat ik persoonlijk veel belangrijker vind, is leven in het moment. Stilstaan bij wat je nu wilt, nu voelt en nu nodig hebt. Soms betekent dat een spontaan etentje met vrienden, een wandeling in de regen of gewoon op de bank kruipen met een kop thee. Geen druk, geen verwachtingen. Gewoon kunnen zijn, zoals je bent, en ook met alles wat er in jezelf gebeurd. Verandering zit hem niet echt in één specifiek moment, verandering is een proces, waar je elke dag in het nu aan werkt.

In het moment leven betekent overigens niet dat je geen doelen mag hebben. Het betekent dat je flexibel bent. Dat je jezelf de ruimte geeft om van koers te veranderen als dat nodig is. Je kunt wel een doel stellen, maar de weg ernaartoe mag meebewegen met het leven. Alles golft eigenlijk wat je doet, ik schiet in de verbinding, maar ook net zo snel er soms weer uit. Ik ben weken blij, maar kan mij ook zo weer even ontzettend somber voelen. Niks gaat in een lijn omhoog, het golft altijd. Je gaat nooit meer zo diep als dat je ooit ging, maar echt naar boven schieten, is het ook niet blijvend. We kabbelen rustig door, veranderen, halen doelen en soms ook niet, en doen dit elk jaar opnieuw, maar om daar nou een eisenpakketje aan te stellen? Een lijstje te maken die je MOET afvinken. Nee, dank je!

Wat de traumakliniek me leerde

Vorig jaar heb ik zoals ik jullie eerder vertelde een intensief traject doorlopen in de traumakliniek. (Lees hier meer: Wat de trauma kliniek me heeft gebracht). Dat traject heeft me geleerd om echt naar mezelf te luisteren. Rust en afstand te nemen, te kijken naar wie ik ben, met wie ik om ga, wat voor mij belangrijk is en om niet langer te leven vanuit wat anderen van me verwachten, maar vanuit mijn eigen behoeften. Soms gaat het met kleine stapjes, soms met vallen en weer opstaan. Maar het allerbelangrijkste: ik mag mezelf toestemming geven om het gewoon goed te doen zoals het nu is. Deze inzichten neem ik mee in hoe ik nu naar bucketlists en goede voornemens kijk. Het gaat niet om perfectie of prestaties. Het gaat om balans, en om kleine momenten van geluk. Natuurlijk, ben je vrij om voor jezelf een lijstje met dingen te maken, die je graag wilt bereiken voor dit jaar. Maar mij tip is, hou het klein! Kijk met liefde en geduld naar jezelf, het hoeft niet snel, we hebben ook nog een jaar als het even niet zo snel gaat. Het komt echt heus, als je iets graag wilt.

Tot slot

Nu 2025 is begonnen, en ik echt heb bedacht dat ik niet mee doe met de goede-voornemensclub. Geen lijstjes, geen druk. Alleen de intentie om te genieten van wat er is, en te leven in het nu met de mensen die ik liefheb, in verbinding met elkaar en vooral ook in verbinding met mijzelf. Want uiteindelijk is dat alles wat we écht hebben.

Dus, voor iedereen die moe wordt van bucketlists en voornemens: voel je vrij om lekker mee te doen met mijn “kak-aan-beweging.” Ik beloof je, het voelt best lekker!

Gerelateerde artikelen

Leave a Comment

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten