Ik weet ik ben er niet consequent soms in, maar vind het wel leuk om jullie af en toe mee te nemen in mijn weken in het nieuwe jaar, daarom opnieuw een dagboek van de afgelopen week.
Maandag
De week begon hectisch. Door ziekte van collega’s op groepen moest ik veel regelen en daarnaast ook achterstallige taken oppakken. Aan het einde van de dag schreef ik een plan met prioriteiten voor de komende periode, vooral voor thuis, mijzelf en het gezin maar ook zeker voor structuur in mijn werk. Het zijn nog maar de eerste weken van januari natuurlijk, en na de feestdagen is het voor mij gevoel altijd weer even zoeken naar een modus. Ook Luna en Michael hebben beide nog moeite om in het schoolritme te komen en het volhouden van andere belangrijke activiteiten. Daarom heb ik ook voor hun een rooster gemaakt, hopend dat dit hen meer motiveert. Natuurlijk horen daar ook beloningen bij!
Dinsdag
Een lange en chaotische dag. Eerst thuiswerken, daarna naar het hoofdkantoor en weer terug. Er is veel uitval door ziekte, wat de druk verhoogt. Bovendien moet het vorige jaar worden afgesloten, dus ben ik bezig met de laatste losse eindjes. ’s Avonds kookte ik stoofvlees in de snelkookpan – heerlijk! Daarna maakte ik schema’s in mijn agenda voor maandelijkse taken, zodat ik deze kan afvinken en mijn persoonlijke doelen beter kan bijhouden. Intussen stond Grey’s Anatomy op de achtergrond.
Woensdag
De dag begon zoals altijd met werk. Ik probeer alle openstaande taken af te ronden, maar het is zoveel dat het tijd nodig heeft. ’s Middags ging ik met Luna naar haar longfunctietest – volgens mij zag alles er prima uit. Daarna had ik een afspraak om uitleg te krijgen over Ozempic en zette ik meteen mijn eerste injectie. Zou dit dan echt de oplossing zijn? Ik hoop het zo!
Donderdag
Ik voelde me ontzettend misselijk. Alles wat met eten te maken had, rook vies en ik voelde me niet fit. Zou dit al door de medicijnen komen? Ik at twee crackers en dronk grote mokken thee om voldoende vocht binnen te krijgen. Ondanks alles werkte ik de hele dag. ’s Avonds kon ik gelukkig gewoon mee-eten: een aardappeltje, vega schnitzel en groenten. Niet bijzonder, maar daarna had ik geen trek meer. Dat is al een verandering.
Vrijdag
De misselijkheid bleef aanhouden, waardoor ik moeite had met eten. Crackers gingen nog wel, maar een eitje kon ik niet door mijn keel krijgen. Fascinerend hoe medicijnen deze mechanismes beïnvloeden. In de ochtend werkte ik, en omdat Luna een studiedag had, gingen we ’s middags samen aan de slag met knutselen. Het is zo leuk om haar creativiteit te zien groeien!
Zaterdag
De hele dag voelde ik me niet in mijn hum. Ik wisselde paniekaanvallen af met vermoeidheid en kreeg opnieuw last van kiespijn (gelukkig wordt dat maandag opgelost). De misselijkheid is er nog steeds, en hoewel ik iets kan innemen, wil ik mijn lichaam liever laten wennen. Ik rommelde wat in huis, hielp Michael met zijn huiswerk, kookte en las een boek. Even niets doen en in coconmodus blijven voelt op zich wel goed, ik merk alleen wel dat ik mij compleet weer afsluit. Ik kan gewoon even niet, en wil ook niet en gewoon even meh. Klinkt natuurlijk niet heel duidelijk, maar misschien herken je het wel. Het gevoel dat alles teveel is, dat je zo graag alles goed, misschien wel te perfect wilt doen, dat alles om je heen zo snel veranderd, en ik het niet meer bij kan houden. Dat dynamieken niet meer hetzelfde zijn, dat alles niet is zoals ik dacht, en toch ook weer wel. Mijn brein is echt een complex iets geloof ik, en het gaat alle kanten op behalve voor mijn gevoel de goede. En wat is dan de goede weg? Whaaaah! Ik moet gewoon even niet denken, even niks. Ik lees en kijk tv, en meer dan dat, doe ik vanavond gewoon even niet meer.
Zondag
Vandaag besloot ik mijn werkplek grondig op te ruimen. De chaos om me heen helpt niet als ik me al niet goed voel. Met een opgeruimde werkplek en een nieuwe indeling heb ik nu meer ruimte en rust. Ik hoop dat dit gaat helpen om mijn opleiding af te ronden en met meer rust mijn werk uit te voeren – de tijd dringt! Ik ging stiekem toch even op de weegschaal staan vanmorgen: 2,5 kilo eraf. Waarschijnlijk vocht, maar toch voelt het goed, het is toch al een beginnetje! Vanavond maak ik gehaktballetjes met sperziebonen en aardappelen. Daarna duik ik met een dekentje op de bank, klaar voor een film of boek. Maar eerst nog Michael overhoren voor zijn Franse SO en me mentaal voorbereiden op een nieuwe werkweek. Ondanks alles probeer ik mijn eigen bubbel nog even vast te houden.