We kennen het allemaal wel: dat knagende stemmetje in je hoofd dat zich afvraagt wat anderen van je denken. Of die frustratie wanneer dingen op het werk veranderen zonder dat jij daar invloed op hebt. Misschien voel je je soms niet gezien door je familie, of merk je dat de mensen om je heen niet met je mee veranderen, terwijl jij groeit. Het kan een uitdaging zijn om hiermee om te gaan, maar er is een manier om dit los te laten: loslaten wat je niet kunt controleren.
Mindset
Laatst kwam ik een theorie tegen die mijn kijk op deze situaties compleet veranderde: de “laat-ze-theorie”, ook wel bekend als de “let them”-theorie. Deze eenvoudige mindset heeft zijn oorsprong in de gedachtegang van Mel Robbins, een Amerikaanse auteur en spreker. Het concept draait om het loslaten van de controle over wat anderen doen, zeggen of denken. En dat klinkt misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar geloof me: het is een heel fijn inzicht dat het ook anders kan.
Wat is de laat-ze-theorie precies?
De kern van de laat-ze-theorie is simpel: laat mensen zijn wie ze zijn en doen wat ze doen. Het gaat erom te accepteren dat je geen controle hebt over anderen, en dat je die controle ook niet nodig hebt. Dit betekent niet dat je alles goed moet keuren of over je heen moet laten lopen, maar wel dat je jezelf gunt om bevrijd te zijn van de last van andermans gedrag, keuzes of mening. Het is een krachtig voorbeeld van loslaten wat je niet kunt controleren.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar als je goed erover nadenkt: hoeveel energie steek je dagelijks in dingen waar je geen invloed op hebt? Misschien maak je je druk over die collega die altijd te laat is, die vriend(in) die nooit de moeite neemt om iets van zich te laten horen, of een familielid dat je telkens teleurstelt. De laat-ze-theorie nodigt je uit om je energie anders te gebruiken.
Laat ze denken wat ze willen
Een van mijn grootste valkuilen is me druk maken over wat anderen van me vinden. Ben ik wel goed genoeg? Maak ik de juiste keuzes? Het probleem is dat je nooit kunt weten wat iemand anders echt denkt. En zelfs als je het weet, wat kun je eraan doen? Hier komt de laat-ze-theorie in beeld: laat ze denken wat ze willen. Mensen hebben altijd een mening, of je nu perfect bent of niet. Dus waarom zou je je druk maken? Door dit los te laten, geef je jezelf de vrijheid om te zijn wie je bent, zonder steeds te streven naar de goedkeuring van anderen.
Laat ze niet veranderen
Een ander lastig punt: familie of vrienden die niet met je mee veranderen. Jij groeit, ontwikkelt je, ontdekt nieuwe dingen, maar zij blijven waar ze zijn. Dat kan frustrerend zijn, vooral als je het gevoel hebt dat je niet de steun krijgt die je nodig hebt. Maar wat als je ze gewoon laat? Laat ze zijn zoals ze zijn. Je kunt anderen niet dwingen om op jouw tempo mee te gaan. Wat je wél kunt doen, is accepteren dat iedereen zijn eigen pad bewandelt. Misschien komen ze ooit op een punt waarop ze jouw groei begrijpen, misschien ook niet. Hoe dan ook, het is niet jouw taak om ze mee te trekken.
Laat ze geven wat ze kunnen (of niet kunnen)
Soms verwachten we van anderen dat ze ons geven wat we nodig hebben: liefde, aandacht, begrip. En als dat niet gebeurt, voelen we ons gekwetst. Maar hier is de harde waarheid: mensen kunnen je alleen geven wat zij kúnnen geven. Als je blijft wachten op iets wat ze niet in zich hebben, raak je alleen maar teleurgesteld. De laat-ze-theorie zegt: laat ze geven wat ze kunnen. Of helemaal niets. Dat betekent niet dat je genoegen moet nemen met minder, maar wel dat je stopt met verwachten dat iemand iets doet wat niet in hun aard ligt. Je kunt je grenzen aangeven en je behoeften uitspreken, maar uiteindelijk ligt de keuze bij hun. En als het niet werkt? Dan kun je ervoor kiezen om afstand te nemen, zonder er verder boos om te zijn. Je kunt niet iets vragen wat een ander niet voor je kan zijn.
Laat ze oneerlijk zijn
Veranderingen op het werk die niet eerlijk voelen, zijn een klassiek voorbeeld van iets waar je geen controle over hebt. Je kunt je er dagen, weken of zelfs maanden druk over maken, maar wat verandert dat? Niets. Laat het oneerlijk zijn. Dat klinkt misschien radicaal, maar het betekent simpelweg dat je erkent dat de wereld niet altijd rechtvaardig is. In plaats van vast te blijven zitten in je frustratie, kun je die energie gebruiken om te kijken naar wat je wél kunt doen: je positie versterken, je opties verkennen of simpelweg je werk doen zonder je te laten meeslepen door negativiteit.
Hoe begin je?
Het toepassen van de laat-ze-theorie begint met bewustwording. Hier zijn een paar stappen die je kunt nemen:
- Herken je triggers: Welke situaties of mensen zorgen ervoor dat je je machteloos voelt? Schrijf ze op en wees eerlijk naar jezelf.
- Vraag jezelf af: Heb ik hier controle over? Als het antwoord nee is, oefen dan met loslaten.
- Zet grenzen: Loslaten betekent niet dat je alles moet accepteren. Zorg dat je duidelijk bent over wat voor jou wel en niet werkt.
- Focus op jezelf: Gebruik de energie die je bespaart om te werken aan je eigen groei, doelen en geluk.
Tot slot
De laat-ze-theorie is geen snelle oplossing, maar een mindset die je stap voor stap kunt ontwikkelen. Het draait om het erkennen van je eigen kracht: de kracht om los te laten wat je niet kunt veranderen en je te richten op wat er echt toe doet. Het is een uitnodiging om jezelf te bevrijden van verwachtingen en teleurstellingen, zodat je lichter en vrijer door het leven kunt gaan. Natuurlijk heb ik dat helemaal nog niet eigen gemaakt, ik begin er net pas mee. Maar ook al heb ik het misschien nog maar een aantal keren kunnen toepassen, het voelt zo fijn om er niet de hele tijd mee bezig te hoeven zijn. Laat het, laat ze en leef je eigen leven.
