Welkom in mijn week, Het was weer een week met stress, humor, een beetje wanhoop en ook best wel fijne momenten. Pak er een kop thee bij en geniet van mijn ongevraagde, maar hopelijk inzichtelijke weekoverzicht.
Maandag: wanneer stoppen geen optie is
Maandagen hebben iets gemeens. Je plant iets, maar de realiteit besluit het tegenovergestelde. Om half 4 wilde ik stoppen met werken, maar tegen half 5 zat ik nog steeds vast aan een eindeloze hoop problemen. Met meer afwezige collega’s dan gedacht en onverwachte uitdagingen was het alles behalve een ontspannen start van de week. Het avondeten? Dat werd een haastklus, want Michael had een afspraak bij zijn coach. Hoe we dat allemaal gered hebben? Ik heb geen idee, maar ik was blij dat deze dag erop zat.
Dinsdag: bedrijfsarts en reality checks
Na opnieuw een werk-ochtend volgde mijn afspraak bij de bedrijfsarts. Hoewel ik bijna weer fulltime volgens contract werk, blijft er nog een klein stukje rust openstaan. Een bewuste keuze, want grenzen stellen is nog niet mijn sterkste kant. Maar goed, stap voor stap. Het hoeft natuurlijk ook allemaal niet in één keer, al is dat echt wel iets wat ik nog steeds moet leren.
’s Avonds was het tijd voor Michael’s voorlopige adviesgesprek. Vol goede moed ging hij erheen, HAVO/VWO leek binnen bereik. Maar toen kwam een aardrijkskunde-onvoldoende de boel verpesten. Het voorlopige advies ging omlaag en de boodschap was duidelijk: er moet meer geleerd worden. Geen populaire boodschap in huis, maar uiteindelijk is een halfuurtje per dag al een wereld van verschil. Alleen Michael is degene die dat nog moet inzien. Uiteindelijk hebben we geen controle over zijn proces; hij moet het echt zelf willen en voelen om te komen waar hij wil zijn.
Woensdag: multitasken gone wrong
De dag begon met werken, gevolgd door een waardevol gesprek met onze coach. Ze weet altijd precies hoe ze rust en inzicht brengt, wat wonderen doet voor onze dynamiek. Maar daarna dacht ik slim te zijn door drie afspraken op één middag te plannen: de stukadoor, de CV-monteur en iemand voor de ventilatie. Het klonk praktisch in mijn hoofd, tot ik ontdekte dat ik niet op drie plekken tegelijk kon zijn. Laten we zeggen dat het logistiek minder soepel liep dan gehoopt.
Donderdag: migraine en bokbier
Luna werd wakker met een zware migraineaanval. Haar voorhoofd bonkte, en haar linkerarm en -been voelden vreemd aan, waardoor ze uiteindelijk uitvalverschijnselen kreeg. Medicatie hielp niet, en de paniek was groot. Ik bleef bij haar totdat ze weer kon slapen, en gelukkig ging het ’s middags, na vijf uur slaap, beter.
Nadat mijn werkdag erop zat (want ondanks Luna’s ziek zijn werkte ik gewoon thuis), snelde ik nog naar de winkel voor stoofpot-ingrediënten. Maar natuurlijk besloot een blikje bokbier in mijn karretje open te spuiten. Resultaat: boodschappen, vloer én ikzelf onder het bier. Toch was de stoofpot een succes. Een van Luna’s lievelingsgerechten, snel klaar dankzij de Instant Pot, en met liefde gekookt.
Vrijdag: kleuren en kameleons
Vrijdag was een kantoordag met overdrachten en een lunch. Parkeren bij het hoofdkantoor? Rampzalig. Uiteindelijk vonden we een plekje buiten de betaalde parkeerzone, maar het inparkeren was een fantastisch staaltje rijkunst. Mijn vriendin/collega lachte zo hard, dat ik nóg meer moeite had om het netjes voor elkaar te krijgen omdat ik zelf ook heel erg moest lachen. Uiteindelijk bleek de plek toch iets groter dan ik dacht. Work in progress! 😉
Tijdens een overleg ging het ook kort over “welke kleur je bent”. Jij bent Groen, zei de een. Rood, zei een ander. Zelf zie ik mezelf meer als een kameleon. Ik pas me aan, afhankelijk van de situatie. Maar eerlijk, labels plakken? Niet mijn ding.
Thuis was ik compleet op. Na het eten deed ik niets meer. Overprikkeld en moe was ik blij dat het weekend was, waarin gewoon even helemaal niks hoeft.
Op naar een nieuwe week
Dat was mijn week: chaotisch, gezellig, druk. Volgende week, nog een week te gaan voor mijn en de kids hun kerstvakantie begint. Kijk nu al uit naar de gerechtjes die we gaan maken voor de beide kids hun kerstdiners en alle overleggen en chaos wat daar allemaal nog omheen komt kijken. Wie weet volgende week, weer een weekdagboek!
