Straks weer drie zoenen op de wang?

Door Tamara 4 juni 2021

Gister kwam er een Tweet van iemand voorbij met de vraag: “kijk jij alweer uit naar drie zoenen op je wang?” Oh god, nee! Dat was mijn eerste gedachte. Het zijn altijd zulke ongemakkelijke momenten. Ik hou helemaal niet van zoenen of überhaupt lichaamscontact! Die schouderklopjes, knuffels en zoenen van buiten mijn eigen bubbeltje heb ik totaal niet gemist. Ik vond het enorm prettig om een boks of elleboogtikkie te geven. Maar daar komen de ‘knuffelmensen’ die toch echt niet zonder kunnen.

Knuffelmensen, het type dat stuk-voor-stuk iedereen op een verjaardag afgaat en ze drie zoenen geeft. Ik vind het zo ongemakkelijk. Vooral op het moment dat bij de eerste in een rij wordt begonnen en je ziet dat ze steeds dichterbij komen. Vaak probeer ik nog een uitweg te zoeken. Is het toilet bezet? Of een van mijn kinderen in de buurt om ze schoot te nemen? Nee? Help! Ze komen dichterbij.

Onverhoopt probeer ik vaak nog een hand uit te steken, maar die wordt natuurlijk zonder gêne genegeerd. Plakwangen gadver! Als ik weer ga zitten kijkt de persoon met dezelfde ongemakkelijke blik terug en als ik het gesprek probeer voort te zetten besef ik me dat ik compleet vergeten ben waar het gesprek over ging. Ik heb de laatste minuten alleen naar een uitweg gezocht en geen idee meer wat aan het vertellen waren. De andere gast schijnbaar ook niet, waardoor er na de felicitaties een nog veel ongemakkelijkere stilte valt.

Nee, die zoenen op een verjaardag heb ik absoluut niet gemist. Hoewel ik al een tijd van verjaardagen verlost ben, als ze terugkomen mag je van mij ook je handopsteken hoor. Gefeliciteerd allemaal. Voorkomt een hoop onbehagelijke momenten.

Gelukkig ben ik geen kind meer, maar iedereen kan zich die stevige pakkerds echt wel herinneren. Als je klein bent willen al die grote mensen maar een ding: je een flinke zoen op je wang geven. Ik vond het als kind een verschrikking. Zeker als oma je halve kaak probeert te ontwrichten. Waarom? Alsof het dan een echte zoen is? Ik geloof je, je hebt me gemist en je bent blij ‘dat-we-weer-een-jaartje-ouder-zijnnnn’! Mijn wang is er in het afgelopen jaar echt niet steviger op geworden hoor. Een knuffel van oma is wel fijn, maar die harde zoen terwijl je het kunstgebit van oma van zijn plek voelt glijden… brrrr, nee laten we ze alsjeblieft achterwegen houden ook als corona voorbij is?

Nog ongemakkelijkere momenten komen van mensen die straks naar je roepen: “hé lang niet gezien.” Terwijl ze op je af komen komt dat ongemakkelijk moment vanzelf: hij of zij wil zoenen! In Nederland zoenen we drie keer, maar je hebt altijd mensen die na de eerste zeggen: “we doen er maar eentje hoor!” In je automatisme geef je een tweede en stop je, terwijl de ander toch ook die derde verwacht en er een ongemakkelijk moment ontstaan. Daarna moet je ook nog een babbeltje maken, terwijl ik op zo’n moment liever huilend naar huis wil rennen. Al meer dan een jaar geef ik lachend een boks of elleboog en ben ik van dit soort momenten verlost.

Oud en nieuw is gelukkig nog ver weg, maar ook voor 2022 hoef je mij geen uitgebreide zoenen te geven om me een nog beter jaar te wensen. Ik geloof je woord oprecht en een zoen om het te verzegelen is niet nodig! Zeker van die collega’s die geen keuze maken welke wang ze willen beginnen of van die mensen die de wensen nog uitspreken terwijl ze net iets te dichtbij zijn. Nee, je mag van mij mag je die elleboog uitsteken hoor.

Het zoenen heb ik niet gemist, maar het samen met vrienden en familie zijn wel. Als uiteindelijk de voor mij zo ongemakkelijke zoen weer voor terug moet komen, zet ik me er graag overheen als daar de ouderwetse gezelligheid weer voor terug komt. Nog even volhouden, vaccineren en terug naar ons oude leven.