Bloggen, hoe het begon

Ik krijg vaak de vraag hoe het nou werkt, dat bloggen. Of hoe ik dat nou combineer, goede vraag… stel ik mijzelf vaak ook. Maar het is te doen, want naast dat ik werk, blog ik en dit doe ik als hobby. Totaal niet uit om een bedrijf ervan te maken, want die ambitie heb ik verre van. Maar gewoon omdat ik het leuk vind om te schrijven. Hoe dit ontstaan is? Wat ik doe naast bloggen en hoe ik de bloggerswereld zie? Dat lees je allemaal in dit artikel.

Inhoudsopgave

Ambitie voor schrijven

Mijn ambitie voor schrijven is denk ik ontstaan toen ik 17 of 18 jaar was en begon met mijn stage bij het grootste computer vakblad van de Benelux. Ik volgde destijds een ICT opleiding en deze stage leek mij een uitdaging. Schrijven over IT gerelateerde producten, software en gadgets. Super tof! Als heuse redacteur kopij generen, ik vond het naast een uitdaging ook ontzettend leuk. Het schrijven, het leren over taal, en producten mogen uitproberen. De combinatie was super tof! Evenementen organiseren, als crew rondwandelen, PR bureaus contacteren, samenwerkingen opstarten. Ik heb het daar allemaal geleerd.

Familieblog

10 jaar geleden begon ik nadat ik 2 jaar stage had gelopen op de redactie, en mijn ICT diploma’s stuk voor stuk naar binnen wist te harken een persoonlijk blog. Waarin van alles deelde, de voorbereidingen voor ons huwelijk, de perikelen rondom zwanger worden en onze uitstapjes. Het begin van wat later, ongeveer 5 jaar later DigiMaMa moest gaan heten. Helaas is door een technisch probleem, een hack en veel gedoe de site toen verloren gegaan. Wat heb ik daar veel verdriet van gehad, maar ook zoveel van geleerd om het anders te doen als ik ooit wel nog een site zou beginnen.

DigiMama

Ruim 5 jaar terug begon ik met DigiMaMa, de naam die ontstond na uren sparren en zo goed voelde dat ik hem direct aanvroeg en een website neerzette. Het begin van DigiMaMa was er. Een blog voor en door mama’s met persoonlijke verhalen, met daarnaast een digitale kant voor games en gadgets. Als beginnende blogger was ik enorm zoekende, naast dat mijn blog ontstond waren er privé zoveel uitdagingen. Geboorte van de kids, zwangerschappen die in teleurstellingen uitliepen, ziek na elke zwangerschap door antistoffen en daarnaast mijn persoonlijke struggles als mens. De laatste 2 jaar ben ik denk ik op DigiMama ook iets meer open over mijn privéleven geweest, en hoe je dat daarvoor maar zeker nu ook vormt als mens. DigiMaMa is voor mij een uitlaatklep, een hobby, waarop ik mijn oude en nieuwe passies kan delen, samen met dierbaren maar zeker ook met alle mensen die mij al jaren volgen. De duizenden mensen die mijn artikelen lezen, zo onwijs dankbaar voor de groei die we vooral samen hebben doorgemaakt.

Werk

Na al mijn jaren ICT, naast mijn hobby welke bloggen heet, werk ik 3 dagen per week als Pedagogisch Professional. Dit doe ik nu al bijna 12 jaar, tijd gaat snel! Mijn werk is naast schrijven mijn tweede passie, het werken met kinderen, organiseren, pedagogisch ondersteunen, het helpen met de ontwikkeling stimuleren. Het voelt zo goed om deel uit te kunnen maken van kinderen hun ontwikkeling. En ook daar ben ik nog steeds groeiende in. Op dit vlak ook zeker nog grote ambities en denk ik er zelfs soms over na om weer terug te gaan naar school omdat er nog zoveel meer te leren is en het mij waanzinnig leuk lijkt om ooit voor de klas te kunnen gaan staan. Wie weet wat ik op werkgebied nog allemaal ga ontdekken, ik begon tenslotte als ICT Systeembeheerder, haalde vervolgens mijn SPW diploma’s en ben nu klaar voor verdere ontwikkeling…

Bloggerswereld

De bloggerswereld is leuk, interessant, divers, uitdagend, teleurstellend soms en altijd in beweging. Ik moet eerlijk bekennen dat ik in het begin totaal niet mijn draai kon vinden. Omgangsvormen vond ik lastig, iedereen die maar van alles van je wilde zorgde voor amper vertrouwen en zo verder. Ik moest er echt in groeien. Ik was de mannenwereld gewend in de ICT, en dat is anders. Compleet anders, ik denk zelfs misschien soms eenvoudiger. Mamablogs hebben vaak groepjes vriendinnen, die in elkaar geïnvesteerd zijn geraakt door verloop van tijd. Die elkaar omhoog helpen met hun bedrijven, want soms ziet men het niet echt meer als hobby maar vooral als bedrijf welke volgers en geld moet generen. En waarbij je mensen continu aan je moet proberen te laten binden, waardoor het vorige opnieuw meer groeit. Met de perfecte gefilterde foto’s, in de juiste positie genomen, en hetzelfde kleuren pallet, artikelen die naar elkaar linken en veelal betaalde opdrachten ontstaat er een waar bedrijf. Ik ben daar eerlijk gezegd totaal niet voor in de wieg gelegd, dus noem ik mijzelf graag het buitenbeentje in de bloggersland. Ik blog als hobby, test producten als passie en heb ooit enkele (op 1 hand te tellen) betaalde opdrachten gedaan. Ik heb super leuke contacten binnen deze wereld, heb de liefste PR mensen mogen ontmoeten en leren kennen. Ben echt immens dankbaar voor al mijn samenwerkingen, en heb er nog altijd elke dag super veel plezier in om mij rond te bewegen in deze wereld als blogger. En ben naast dit alles toch wel het aller dankbaarst voor jullie, die keer op keer mijn site blijven bezoeken en mijn artikelen lezen en met mij meeleven in alles wat ik doe. Maar ach, buitenbeentjes zijn ook nodig toch, in onze samenleving? Die het nét even anders zijn en niet in het typische bloggers stramien passen? Ik hou van vrienden die zeggen als ik vraag; Hey! Jij volgt mij nog niet toch op social media toch?!”En hun antwoord is; ”Mijn échte vrienden volg ik niet op social media, die volg ik liever in het écht!”. Het is zo fijn om naast alles, zo lekker gewoon te blijven, net zoals alle mensen om mij heen.