Mama is moe

Gisteren was ik moe. Moe is het woord dat staat voor moeder, uitgeput zijn in vele gradaties en het geluid dat ik soms voortbreng als ik mijn dochter voor de dertigste keer die dag mijn booby geef omdat ze een regeldag heeft. Of regelweek. Of deze keer een regelmaand.

Dat je zo op kan zijn en toch doorgaat, eigenlijk ook zonder te zeuren. Ik wist niet dat het mogelijk was. Maar er is geen ‘ik trek het niet meer’ als je een baby hebt. Vergeet het maar. Want baby wil dingen, nee moet dingen, en als je die niet doet kan baby een geluid produceren dat in 3 seconden 150 decibel haalt.

Een van die dingen die ‘moeten’ is zo af en toe op de dag een beetje schone broek aan je baby geven. Een lekker verse Pamper, of zoals bij ons thuis overdag een huismerkje en s’nachts Pampers. Sinds een weekje of wat krijgt ons kleine lachebekje af en toe wat rijstebloempap, het hongerige vrouwtje was er wel aan toe. Die pap vertaalt zich soms in magische luiers. Ze kakt niet veel maar als ze kakt, oh nou berg je dan maar. Laatst was ik ook weer moe. Toen trok ik zo de romper over haar hoofd na een magische hoeveelheid stront die tot op haar rug zat. Dat was gelijk de eerste keer dat ze in de wasbak in de keuken in ‘bad’ is gegaan.

We hebben ook een hond. Heb ik al verteld over Zsa Zsa? Zsa Zsa onze freagle (free beagle), onze laboratoriumhond die we in huis namen tijdens mijn zwangerschap en die na socialisatie (11 maanden in een klein hok en alleen eruit voor dierproeven doet een beestje geen goed zeg maar) naar een ander gezin zou gaan? Die Zsa Zsa die mijn zwangerschap-therapiehondje werd en me door alle ellende heeft heen geholpen? Die Zsa Zsa heet omdat ze klein, slim, lief maar ook erg snel is, en die aan alles knaagt in je huis? Die Zsa Zsa, die is ook dol op poep. Ja. het is nou eenmaal wat het is. Ze aast altijd op luiers. Ik vind geregeld een aan stukjes gereten zoogcompres. Zsaas is dol op dingen met dubieuze geurtjes. Dus toen ik gisteren (want ik was moe weet u wel) de zorgvuldig verpakte, goed gevulde, luier op de rand van het bureau liet liggen, dacht ik niet na.

Vanmorgen kwamen Nimh en ik samen de woonkamer in. Ik rook nog maar eens aan de bips van mijn net verschoonde wijfje. Nee, nee geen kak. Maar ik ruik wel kak. Hoe kan dat nou, ik heb die luier van gisteren toch….. En toen zag ik de bank. En Zsa Zsa. Deze beagle (de meest eigenwijze en ook hardleerse hondensoort op aarde die dolgraag alles slopen wat los maar ook vast zit) had de luier van de rand van het bureau geplukt en verpulverd. De luier en inhoud waren vergruisd en over de bank uitgesmeerd. En zij zat ernaast met de meest schuldige hondenblik die je je maar voor kan stellen. Langzaam verdween Zsa Zsa onder de bank, mij in desperate ellende achterlatende. Circus Hendrix-Huisman noem ik het hier wel eens. Ik wilde een gezin? Nou hier, op en top gezin. Zuchtend pak ik de stofzuiger en een sopje. En stiekem glimlach ik ook. Van binnen. Waar naast de moeheid een groot, warm mama-hart brand. Want dit hoort er ook gewoon bij. Daar ben ik moe(der) voor.

• Over
• Laatste berichten

Lettie

Ik heb Altijd al mama willen worden maar wel met een kleine, zo niet onmogelijke kanttekening: Geen man? Geen baby. Ik wilde graag een gezin met meer dan twee leden. Er moest dus eerst een papa komen. Op de valreep van de vruchtbaarheid kwam die man en vader voorbij. Hij luisde mij erin en ik was na 5 maanden relatie al zwanger.

Op 20 juli, 5 dagen nadat ik 38 ben geworden, is onze dochter Nimhue geboren. Vanwege de onmogelijke uitspraak (Nimmewee) is haar roepnaam Nimh. Zij is, uiteraard, ons kleine wondertje. Eerder genoemde man en vader is mijn rots in woelige branding.

Sinds mijn 36ste weet ik dat ik ADHD heb, na een lange en vaak moeilijke zoektocht naar wat er nou toch 'anders' aan mij was.
Bloggen doe ik niet alleen over zwanger-en moederschap maar over het leven an sich. Naast dat ik schrijf voor mijn werk ben ik Event Manager en Wedding Planner. Mijn schrijfstijl is al sinds mijn eerste blogs onomwonden en kritisch en overgoten met een sausje van zwartgallig sarcasme. Ik ontzie niets en niemand, en zeker mijzelf niet. 
De belangrijkste kernwaarde in mijn leven: Liefde. En humor. Zonder humor was ik er allang niet meer geweest en zou ik al helemaal geen tweede baby willen.

Laatste berichten van Lettie (alles zien)

• Met de complimenten van de directie - 2 maart 2021
• Heerlijke Stoofperentaart - 20 november 2020
• Bij brandwonden; Eerst lauw water, de rest komt later! - 17 januari 2018