Assassin’s Creed: Valhalla

Assassin’s Creed Valhalla is voor mij het derde deel in de opgefriste serie Assassin’s Creed games. Natuurlijk zijn er daarvoor vele andere delen, maar ik was na deel drie van de ‘eerste generatie’ AC games eigenlijk een beetje moe van telkens hetzelfde spelletje met een ander verhaal. Of dat met Assassin’s Creed: Valhalla ook gebeurt in de tweede generatie Assassin’s Creed games lees je in deze review.

Vikingen die Europe veroveren

In dit deel van Assassin’s Creed wordt de speler meegenomen in de rol van Eivor, een Viking die door verschillende gebeurtenissen op zoek moet naar een nieuw thuis. Eivor en de crew reizen van het prachtige Noorwegen af naar het verdeelde Engeland om daar een nieuwe nederzetting te stichten. Vanuit deze setting kun je met de Vikingen over heel Europa de macht uitbreiden. Wie al bekend is met Assassin’s Creed weet dat naast het oude verhaal ook een ander verhaal speelt.

Je speelt in Assassin’s Creed eigenlijk de herinnering van een oudheid. Dit doen zijn via de Animus, een apparaat dat je in die herinnering brengt.  Omdat niet zeker is of Eivor een man of een vrouw was heb jij als speler die keuze. Je kunt de keuze is aan jou. Deze keuze is puur cosmetisch (in tegenstelling tot het vorige deel). En hoewel ik het prettiger vond om Odyssey als man te spelen, vind ik het bij Valhalla weer leuker om voor het vrouwelijke karakter te kiezen. Dit tot ergernis van mijn vrienden, die precies de tegenovergestelde voorkeur hebben.

Eivor is wat mij betreft een geslaagd karakter. Als kind wordt het dorp van Eivor aangevallen. En als Eivor’s vader, die koning van het dorp is, zijn leven geeft met de belofte dat alle andere levens gespaard worden ziet Eivor dat alsnog iedereen vermoord wordt. In een vluchtpoging wordt Eivor aangevallen door een wolf en houdt daar een enorm litteken aan over. Om die reden gaat het personage niet alleen als Eivor door het leven, maar wordt veelal als Wolf-kissed door het leven.

Niets moet maar niets is overbodig

Valhalla’s open-wereld biedt een overvloed aan verzamelobjecten, maar niets voelt als onnodige opvulling. Wat ik ook goed is gedaan, is de nieuwe benadering van sidequests. In Odyssey moest je regelmatig sidequests spelen omdat je anders niet sterk genoeg was om verder te spelen met de verhaalmissie. In Valhalla is dit niet meer nodig.

Wel vind je nog steeds een enorme skill tree in de game waarin je een heel een scala aan vaardigheden kunt leren. Je bent geheel vrij om te kiezen welke weg je hierin slaat en geven je veel vrijheid bij het opbouwen van het personage. Naast de Skill tree kun je ook verschillende wapens kopen zoals: zwaarden, bijlen en speren. Ik vind persoonlijk de bijl het prettigste om te gebruiken in combinatie met de pijl en boog, maar je zou ook dubbele bijlen kunnen kiezen.

Toffe gevechten in Valhalla

Brute genadeloze gevechten zijn een kenmerkend voor de Vikingen en Eivor is dan ook een enorme krachtpatser die geen genade kent. Gevechten voelen als chaotische vechtpartijen waarbij je eigenlijk iedereen die op je pad komt een bijl door de schedel ramt. Eivor kan met gemak een hele menigte aan vijanden verslaan, maar toch voelt het niet alsof ik aan het button-bashen ben tijdens het vechten. De gevechten zijn daarvoor te langzaam en dat vind ik persoonlijk erg prettig.

Next-gen Valhalla Power!

Met de komst van de nieuwe generatie spelcomputers wil het oog wat. 4K 60 frames per seconden en waanzinnige lichteffecten willen we zien. Ik kan je vertellen dat dat in ieder geval is gelukt! Wat ziet het spel er waanzinnig uit op de nieuwe generatie spelcomputers zeg. Het prachtige lichtspektakel van het Noorderlicht, de eindeloze landschappen en prachtige details in de gebouwen die zorgen voor een hele toffe next-gen game ervaring.

Geregeld nam ik even pauze van het spel om simpelweg te genieten van het beeld. Maar dat is niet altijd nodig. Geregeld wordt de camera even uitgezoomd. Dan zie je pas echt wat een enorme prestatie Ubisoft heeft neergezet bij het maken van deze game. De prestaties op de nieuwe generatie spelcomputers is ook subliem. Hoewel er net voor de release wel wat kleine foutjes in het spel zaten, zijn die er nu grotendeels uit. Wie nu instapt heeft dus een prima ervaring.

Conclusie

Ik had enorm veel plezier met Assassin’s Creed op de Xbox Series X . Ik was al een enorm eind gekomen en ook op de PlayStation 5 had ik een flink stuk gespeeld. Dit om vergelijkbare screenshots voor een artikel in Computer Idee te kunnen maken. Echter om nog een keer het verhaal goed te kunnen volgen ben ik op de PS5 opnieuw begonnen. Ik was toen nog niet op de hoogte dat de save-games online werden opgeslagen en op verschillende consoles kunnen worden gebruikt. Toen ik een week later verder met mijn verhaal wilde op de Series X stond daar ineens de savegame van de PS5 op. Ik was mijn huidige voortgang kwijt. Enorm balen, want ik genoot van alle zijmissies en had enorm veel gespaard en uitgebreide nederzettingen. Dit was allemaal in een klap weg. Deze fout is geheel die van mijzelf, want tot deze catastrofale vergissing heb ik echt genoten van de game.

Het verhaal had misschien iets sterker gekund. Toch als ik naar de fantastische beelden en enorme hoeveelheid content kijk is Valhalla zeker weer een verbetering ten opzichte van het vorige deel. Ik zeker nog niet Assassin’s Creed-moe en ga zeker in mijn vakantie opnieuw op avontuur nu mijn savegame weg is.

• Over
• Laatste berichten

Tamara

Ik ben mama van Michael (12) en Luna (10) ♡ Passie voor koken ♡ Netflix & Disney addict ♡ Saxenda lifestyle ♡

Laatste berichten van Tamara (alles zien)

• Een Nieuwe Start: Terug naar Saxenda - 17 april 2024
• Kleedjesmarkt Koningsdag - 10 april 2024
• Uitjes Meivakantie - 21 maart 2024